(( نظام کنونى آموزش و پرورش ما توانائى لازم را براى تربیت نسلهاى گوناگون ما نشان نداده است. علت هم در درجهى اول این است که این نظام و این تشکیلات، وارداتى است؛ برخاستهى از نیازهاى درونى ما نیست. این، یکى از مشکلات بزرگ ماست. یک وقت تجربههاى یک ملت، گذران تاریخىِ زندگى یک ملت، او را به این نتیجه میرساند که باید اینجور تعلیم کند، اینجور تربیت بدهد، اینجور خانه بسازد، اینجور مشى کند، اینجور مدیریت کند؛ این خوب است. انسان باید همیشه از تجارب دیگران هم استفاده کند. ما بدمان نمىآید و ننگمان نمیکند که از دیگران یاد بگیریم. آنچه که بد است، این است که ....
ما بیائیم الگوهاى ملتهاى دیگر و فرهنگهاى دیگر را به طور دربست در بین ملت و کشور خودمان پیاده کنیم و اقتضائات و شرائط و زمینهها را اصلاً در نظر نگیریم. ما باید از تجربههاى دنیا - چه دنیاى غرب، چه دنیاى شرق؛ ملتهاى گوناگون - حتماً استفاده کنیم براى کیفیت بخشیدن به الگوى خودمان. نیاز ما به تحول، از اینجاست.
این تحول باید بر اساس ایجاد یک الگوى مستقل ایرانى و برخاستهى از معنویات و نیاز این کشور باشد؛ یعنى در واقع برخاستهى از اسلام ناب، اسلامِ مورد اعتقاد ما باشد. ما بایستى یک چنین الگوئى به وجود بیاوریم...
فرداى ما متوقف به امروزِ آموزش و پرورش است. هرچه اینجا سرمایهگذارى شود، مسلّماً بازدههاى آن در زمان خود، در وقت خود، بمراتب بیش از آن مقدارى که سرمایهگذارى مادى و معنوى شده است، ارزش خواهد داشت. )) مقام معظم رهبری - ۱۴/۲/۹۰