در قبایل عرب همواره جنگ بود. اما مکه زمین حرام بود و چهار ماه رجب و ذی القعده و ذی الحجه و محرم زمان حرام: یعنی که در آن جنگ حرام است. دو قبیله که با هم در جنگ بودند تا وارد ماه حرام می شدند جنگ را موقتا تعطیل میکردند اما برای آنکه اعلام کنند که در حال جنگند و این آرامش از سازش نیست٬ ماه حرام رسیده است و چون بگذرد جنگ ادامه خواهد یافت٬ سنت بود که بر قبه خیمه فرمانده قبیله پرچم سرخی برمی افراشتند تا دوستان و دشمنان و مردم همه بدانند که جنگ پایان نیافته است. آنها که به کربلا میروند می بینند که جنگ با پیروزی یزید پایان یافته و بر صحنه جنگ آرامش مرگ سایه افکنده است. اما می بینند که بر قبه آرامگاه حسین پرچم سرخی در اهتزاز است. بگذار این «سالهای حرام» بگذرد.
کتاب حسین وارث آدم دکتر علی شریعتی
با تشکر از دوست خوبمون "فهیمه قجاوند"
زیبا بود
به امید ظهور خونخواه کربلا
بسیار زیبا و تاثیر گزار بود!
حسین (ع) نماد حق طلبی و حق خواهی انسانهاست
پیش از ظهور و در این سالها که شیعیان شاید با تعبیر سال حرام می گذرانند، برای دوستدار حسین بودن نیازی نیست از کسی یزید بسازیم
ممنون
دمش گرم
آنکه حسین رو کشت هنوز زنده است و منتقم خون او می آید و انتقامش را میگیرد
ولی عده ای به عزاداران حسینی حمله کردند و فردی آنها را خدا جو نامید .
این همه چیز را مشخص میکند . .البته نه برای بهانه جویان . نیازی به برچسب زدن نیست . خود رسوا کننده خود هستند .