و باز هم از یلدا که بگذریم
به همان تاریخ می رسیم که در تقویم هیچ خدایی ثبت نشده است
و هنوز این دل ساده ی من بی خبر از همه جا سرش بر شانه های مترسک
آرام می گوید گمان کنم فردا باران بیاید
کاری که نداری... ؟
با من اینجا زیر باران می مانی !؟
آه دلکم...! دردهایم را هم فراموش کنم با کوچکیه آرزوهای تو چه کنم !؟؟