در یک صبح زیبای ماه آوریل، در یکی از خیابان‌های فرعی محلهی معروف هارویوکوی توکیو، دختر صددرصد دل‌خواهم را دیدم. راستش را بخواهید آن‌قدرها هم زیبا نیست. آدم خیلی مهمی هم نیست. لباس پوشیدن‌اش هم چیز خاصی ندارد. پشت موهایش هم در خواب شکسته و بی‌ریخت شده. راستش جوان هم نیست؛ باید سی سالی داشته باشد. درست‌ترش این است که بگویم اصلاً شبیه دخترها نیست. اما باز هم از پنجاه قدمی می‌توانم بفهمم او دختر صددرصد دل‌خواه من است...
----
دیدن دختر صددرصد دل‌خواه در صبح زیبای ماه آوریل/ هاروکی موراکامی
والا به خدا