گم شدی آوازه خوان پیر ما !

گـم شـدی آوازه خـوان پـیر ما
گم شدی آخر به زیر دست و پا

               

کـرد بیـگانـه تــو را ابـزار خویش
خود شدی تا نور حق دیوار خویش
        
ربنایت چون خودت از یاد رفت
خیل شاگردان، هلا! استاد رفت
         
رفته‌ای از پیش ماها دور حیف
در سـر پیری شدی مغرور حیف

مطرب عهد شبابم بوده‌ای
مـزه نـان و کـبابـم بوده‌ای

خوب می‌خواندی صدایت خوب بود
بـعـد تــاج اصفهـان مـطـلوب بود

می‏زدی چه چه برای شیخ و شاب
بـا نـوای تــار و تــنــبــور و رباب

هست سـاز اینک ولی آواز نیست
یک در گوشی به سویت باز نیست

تا نپـیـوندی عزیزم بر زوال
کاشکی بودی مرید اعتدال

مـکـر آمـریـکا تـو را مـنفور کرد
زرق و برق غرب چشمت کور کرد

چونکه پیراهـن دو تـا شد بد شدی
مثل آن مطرب که بد می‌زد شدی

ســایــه ات فرموده بود آوازه‌خوان
کـه مــریـد پـیـردل بـاش و بـمـان

لیک ‌ای مطرب دریغا که غرور
کرد از مردم تو را صد سال دور

وقت پیری ناز کردی با همه
نـاز را آغــاز کــردی با همه

ناز کم کن سوی ملت باز گرد
کـم بـگو ازیأس ای اسـتاد زرد

ســروده   امــیــرعــاملــی

در مقدمه این شعر آمده است :

در پاسخ به منافقانی که می‌خواهند با صدای سوخته‌ شجریان مردم ایران را تحقیر ‌کنند؛ مردمی که سرافراز و عاشقند مردمی که از جنس شقایقند

دانلود ربنای استاد شجریان