این روزها ،همکلاسی ،بد بوی تنفر برانگیز سیاست به خود گرفته!

                        به نام او که وجودم ز وجود پر وجودش به وجود امد

از کودکی تا به حال بارها شنیده بودم که سیاست پدر و مادر ندارد،در حالی که به سیاست علاقه مند بودم و این موضوع را درک نمی کردم تا این روزها ...

اما این روزها با تمام وجودم احساس می کنم که سیاست پدر و مادر ندارد ، حداقل در ایران از خانه ی دیگران بی خبرم. 

همین سیاست بود که 

 روح من و هموطنانم را اشفت ، قلبمان را چون سنگ سخت کرد ، واژه اعتماد را از فرهنگ لغتمان بیرون انداخت ، بذر شک را در وجودمان کاشت ، اعتقاداتمان را که عمری پای انها جان می دادیم، خدشه دار کرد ، بدتر از همه اینکه ما را به جان هم انداخت! 

سنگ شدن قلب ها و به جان هم افتادن بر سر سیاست را در همکلاسی بسیار احساس می کنم . دوستانی که روزی در کنار هم بودند ، حال در مقابل هم اند تنها به خاطر سیاست!  

واقعا هدف از ایجاد همکلاسی و گسترش ان ، این بود؟!! 

احساس می کنم قلب همکلاسی ، تار وپودش از هم جدا شده،ضربان ان ارامتر شده،گویی در کما به سر می برد. همه به خواب رفته اند، جز عده ای که بعضاً ادعای بیداری دارند!

متاسفانه اکنون اغلب پست ها سیاسی است و اغلب پست های سیاسی هم مشتی بر دهان پستی دیگر است ، در حالی که این وبلاگ،یک وبلاگ سیاسی به نام"کَل کَل" نیست ، بلکه یک وبلاگ دانشجویی به نام همکلاسی است! گرچه که دیگر این چنین به نظر نمی رسد. 

از انجا که طرفدار ازادی بیان هستم ، بیان خود را به قیمت سکوت دیگری نمی خواهم ، به خود  حق پیشنهاد ممنوعیت پست سیاسی  یا لغو عضویت فلان شخص را نمی دهم. 

اما،در تعجبم از سکوت عده ای ، گرچه علت ان را ... شاید بدانم،اما مطمئنم که همکلاسی با سکوت انان از بین خواهد رفت ، پس لطفا سکوت را بشکنند! تا شاید همکلاسی از این سیاست زدگی کما گونه ازاد شود! 

                                                                  در پناه حق