بیا دوس شیم، فقط برای آشنایی... همین!؟

بسیاری از دوستان خوبم، با اعتقاد به مزیت های روابط پیش از ازدواج و تاثیر آن در تعمیق شناخت متقابل و انتخاب همسر شایسته، به دوستی با جنس مخالف روی

آورده و از همان ابتدا با طرف مقابل اتمام حجت می کنند که این رابطه صرفا برای آشنایی بوده و به معنی تصمیم قطعی برای ازدواج نیست، با اینحال در بیش از 90 درصد مواردی که از نزدیک در جریان جزئیتاش قرار داشته ام، مشاهده نمودم که آنها قرارداد اولیه را فراموش کرده و بعد از گذشت یک یا چند ماه، با وجود درک اختلاف نظرهای عمیق در نوع دیدگاهها و رفتارهای اجتماعی، حاضر به پذیرش جدایی نشده و بر رابطه ای که سرانجام شومش پیداست، اصرار ورزیده اند...

من نمی دانم خوب است یا بد، روابط پیش از ازدواج، فقط دانم که جدایی های پیش از ازدواج با وجود همه ی تلخی ای که دارد، از جدایی های عاطفی و یا طلاق های پس از ازدواج قابل پذیرش تر است!

شاید اگر هدف از شروع رابطه فراموش نشده و دوستان بیش از حد رابطه را عاطفی نکنند، برخورد آنها با حقیقت های آشکارشده ی بعد از آغاز رابطه، معقول تر گردد...

اگر امروز که تصمیم گیر هستیم، نپذیریم واقعیت تلخ ِ انتخاب ناصحیح را، روزگاری این واقعیت، تلخ تر از آنچه درک نموده ایم، در حالی خود را به ما تحمیل خواهد کرد که دیگر تصمیم گیر نیستیم...