نامه های دوران دانشجویی دور از خانه

ترم اول :

سلام و عرض ادب و احترام خدمت بزرگواران گرامی پدر و مادر عزیزتر

از جانم ٬ دوری از شما خیلی به من سخت می گذرد و من هر لحظه آرزو دارم

این دوری به پایان برسد و به خانه برگردم و یک عمر کنارتان باشم ٬ یک

خبر خوش برایتان دارم ٬ می گویند می شود رئیس دانشگاه را ملاقات کرد

و تقاضای تخفیف شهریه کرد٬ گفته اند اگر معدلت ۱۹ به بالا بشود ممکن

است با ۲ درصد تقاضای تخفیف موافقت بشود ٬ اساتید اینجا خیلی به

من علاقمندند ٬ من هم به آنها علاقه دارم و احترام ویژه ای برایشان قایلم٬

می خواهم سرم را پایین بیندازم و فقط و فقط به درس فکر کنم ٬ تا زحمات

شما را این گونه ذره ای جبران کنم ٬ اینجا دانشگاه معتبری است ٬ اگر با حقیر

امری ندارید٬ عذر تقصیر مرا بپذیرید.

                                                     فرزند کوچکتان : معصومه

ترم دوم :

سلام به تو بابا و سلام به تو مامان. کمی به دوریتان عادت کرده ام ٬ خیلی

سخت نمی گذرد‌٬ دوران خوبی است ٬ آدم دلش نمی آید خیلی زود تمام بشود ٬

یک خبر خوش : این ترم بالاخره توانستم یک وقت ملاقات برای ترم ۳ از

رئیس دانشگاه بگیرم ٬ یک خبر بدهم دارم٬ دیروز سر کلاس با یکی از اساتید

سر تحقیق و ترجمه بحثم شد ٬ اساتید خیلی گیر می دهند ٬ کمی دلزده شده ام ٬

نمی شود همه اش آدم سرش را بیندازد پایین و فقط و فقط به درس فکر کند.

اینجا دانشگاه بدی نیست اما آنطورها هم که فکر می کردم نیست ٬ گاهی فکر

می کنم اگر صبر می کردم سال بعد دانشگاه بهتری قبول می شدم ٬ اگر کاری

ندارید ٬ من هم کاری ندارم.

                                                      دخترتان معصوم

ترم سوم:

سلام٬ سلام٬ صد تا سلام ٬ چطور مطورید٬ واسه اینکه دوری خیلی

هم سخت نگذره با بچه ها ردیف کردیم می ریم کوه و کافی شاپ و

همینجور جاهای باکلاس! یک خبر بد امروز نوبت ملاقاتم با رئییس

دانشگاه بود‌٬ گفتن رفته سفر تا یه ماه دیگه هم بر نمی گرده ٬ با استادا

آبم توی یه جوب نمی ره ٬ ایراد از من نیستا ٬ توقعات بی جا دارن ٬ منم

اعصابم نمی کشه٬ انقدر سرم رو انداختم پایین که مثلاْ درس بخونم

دیگه سرم صاف وای نمی سته و همینجوری بی اراده پایین مونده ٬ آخه

اینم دانشگاه بود منو فرستادین ٬ حساب کنید ببینید چند سال لز عمرم

و هدر دادید. کار و بار ندارین. بای .

                                              یه دانشجوی بی کار بی پول : مسی

ترم چهارم:

های مامی . های پاپی ٬ خبر دارم براتون در حد المپیک ٬ دارن اخراجم

می کنن ٬ برن با اون دانشگاشون ٬ روزی ده تا از این استادا رو می تونم

درس بدم و مشروط کنم. آخه اگه قراره من بلد باشم کنفرانس بدم

که اسمم دانشجو نبود٬ دانشگاه ٬ دانشگاه که می گفتن اینه٬ تخفیف که

نگرفتم هیچ٬ یه چیزی هم دستی باید به عنوان جریمه بدم دانشگاه٬

اینو رئییس دانشگاه گفت٬ آخه بالاخره دیدمش وقتی داشت حکم

اخراجمو امضا می کرد٬ کاش دانشگاه نمی فرستادید منو ٬ به همون

اولین خواستگارم بله می گفتم الان بچه هام همه دانشجو بودن ٬ دوری

و دوستی. می خوام همین جا بمونم بزنم تو کار بیزینس٬ شوهر که

ندارم لااقل یه پولی باید واسه خودم دربیارم یا نه ٬ راستی اسمم و هم

عوض کردم٬ از این به بعد منو رویا صدا کنید. بای تا بعد

                                                                              رویا

-------------------------> منبع