در ایران باستان هفت روز هفته نداشتیم . در ایران کهن هر یک از سی روز ماه ، نامی ویژه دارد ، که نام فرشتگان است . شنبه و یکشنبه و... بعد از تسلط اعراب به فرهنگ ایران وارد شد . بنابراین اینکه ما شب چهارشنبه ای را جشن بگیریم ( چون چهارشنبه در فرهنگ عرب روز نحس هفته بوده ) خودش گویای این هست که چهارشنبه سوری بعد از اسلام در ایران مرسوم شد . . .
"برای ما سال ۳۶۰ روز بوده با ۵ روز اضافه ( یا هر چهار سال ۶ روز اضافه ) . ما در این پنج روز آتش روشن میکردیم تا روح نیاکانمان را به خانه هایمان دعوت کنیم."
بنابراین ، این آتش چهارشنبه سوری بازمانده آن آتش افروزی ۵ روز آخر سال در ایران باستان است و زرتشتیان به احتمال زیاد برای اینکه این سنت از بین نرود ، نحسی چهارشنبه را بهانه کردند و این جشن را با اعتقاد اعراب منطبق کردند و شد چهارشنبه سوری."
بخش کردن ماه به چهار هفته در ایران،پس از ظهور اسلام است و شنبه و یک شنبه و دوشنبه و........نامیدن روز های هفته از زمان رواج آن . شنبه واژه ای سامیو درآمده به زبان فارسی و در اصل "شنبد" بوده است. "سور "در زبان و ادبیات فارسی و برخی گویش های ایرانی به معنای "جشن"،"مهمانی"و "سرخ" آمده است
برگرفته از سخنرانی های دکتر کوروش نیکنام ( پژوهشگر فرهنگ ایران باستان )
چه جالب نمیدونستم
ای کاش میتونستم این پیشنهاد رو در رسانه ها مطرح کنم .اینکه:
هر خانواده ای میتونه به مناسبت این روز جشنی با عنوان جشن چهارشنبه سوری راه بندازه(البته هر خانواده به تنهایی، چون در رفت و آمد دوستان هم ممکنه خدایی نکرده اتفاقی بیوفته) و در این جشن درست مثل جشن تولد یک کیک و چند تا فشفشه و بادکنک تهیه کنه تا این شب هم شیرینی داشته باشه و هم فشفشه و آتش بازی بی خطر و از همه مهمتر سلامتی در انتهاش
اگه یه همچین فرهنگی جا بیوفته من بعید میدونم جز ا ح م ق ه ا دست به مواد محترقه ببرن
اگر پدران ما بت پرست بودند ما نیز باید از انها پیروی کنیم؟ خرافه خرافه است حال میخواهی اسمش را هر چه بذاری بذار چون مبنای عقلانی نداره