در قسمت نظرات پست قضیه فلسطین؛ این‌بار در اندیشه استاد شهید مطهری(رحمة الله علیه) مطالبی مطرح شده که بارها از افراد مختلف شنیدم. شاید مهمترین دلیل مخالفان کمک به فلسطین و لبنان ذکر ضرب المثل «چراغی که به خانه رواست، به مسجد حرام است» باشد و اینکه وقتی بعضی از مردم ما نون شب ندارند و گرسنه هستند، چرا باید به فلسطین کمک بشه و تا مشکلات مملکت خودمون حل نشه، حق کمک به دیگران رو نداریم و انفاق زمانی خوب است که خودمون احتیاج نداشته باشیم. گذشته از اینکه ضرب المثل فوق درست است یا غلط و یا مفهوم انفاق چیه، توجه به دو نکته مختصر، همه این دلایل رو رد میکنه:
۱- کمک به لبنان و غزه، کمک به امنیت کشور خودمونه. مطمئن باشید اگه سر اسرائیل به لبنان و فلسطین گرم نبود، احتمالا مشغول جنگ با ما بود.
۲- فرض کنید پولی که به فلسطین و لبنان کمک میشه (البته اگه واقعا کمک میشه)، از بودجه نظامی مملکته. پس اگر کمکی هم صورت نگیره فرقی به حال گرسنه‌ها و فقرای این مملکت و نون شب من و تو نمیکنه. بلکه پول در جهت امنیت ماست که حالا قسمتیش داره به اینصورت مصرف میشه. اگه تو این مملکت کسی گرسنست به خاطر نبود عدالته، نه به خاطر کمک به مردم فلسطین. با این استدلالِ مخالفان، همه بودجه‌هایی که صرف پیشرفت نظامی مملکت میشه زیر سوال میره؛ چون عده‌ای در مملکت ما نون شب ندارند!
یکی از نظرات هم جالب بود که عینا ذکر میکنم:
نویسنده: ::
«من از این بخش از نوشته های شهید مطهری این برداشت رو نکردم که نباید به مردم جامعه خودمون کمک کنیم.ایشون گفتن به مردم فلسطین هم باید کمک شه.حداقل کمک مالی.
واقعا درسته که ؛ چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است
اما مثلا تصور کنید امروز یکی از اعضای خانواده ی ما گرسنه است اما همسایمون یه بیماری خیلی خطرناک داره که واگیر هم هست.خب اگه عقلانی عمل کنیم اول به همسایمون میرسیم چون اولا جونش در خطره و ثانیا ممکنه اگه بیماریش درمان نشه به خانواده ما هم سرایت کنه!به ذهنم رسید که اسرائیل حکم این بیماری رو داره
امیدوارم منظورم رو رسونده باشم.»
مرتبط:
آشنایی با اندیشه‌های امام خمینی (۲)
هم غزه، هم لبنان، جانم فدای ایران!
موافقم با کمک به فلسطین و اکتفا به کمک مالی را صحیح نمیدانم، باید تا حد جان نیز کمک کرد اما دو مساله وجود دارد:
1 - نباید خون یا پولی که برای فلسطین خرج می شود با انگیزه ی سیاسی صورت گیرد، یعنی تصور میکنم اینکه بگوییم ما کمک میکنیم تا ضمن یاری رساندن امنیت خودمان نیز تامین گردد اشتباه باشد، چنین کاری باعث می شود خلوص نیت کاهش یافته و نهایتا برخی ملت های مظلوم ِ مسلمان و غیر مسلمان که کمک به آنها به نفع امنیت ما نیست، از دید ما پنهان بمانند!
2 - کسی که کمک را صحیح میداند (نظیر بنده و تو دوست گرامی) باید متناسب با تمایل و توان خویش کمک نماید، چه به فلسطین و چه به غیر آن! اما تا وقتی هستند کسانی که می گویند "چراغی که به خانه رواست به مسجد حرام است" و تفکرشان این است که این کمک کردن ها به ضرر ماست یا آنکه اشتباها فکر میکنند که نباید به قوم عرب کمکی نمود، نمی بایست از بیت المال ِ عمومی ِ مردم یک ریال خرج ِ کمک به فلسطین گردد!
هرکس که می خواهد کمک کند، از پول و خون خویش کمک کند نه از پولی که متعلق به عموم مردم است، که صرف این پول برای چنین اموری چونان پول ِ حلالی مخلوط به حرام است که برای امر خیر صرف می گردد!
نوع دوستی تو، قابل احترام است!
موفق باشی!
۱- من این استدلال رو برای کسانی کردم که تا چیزی به نفع خودشون نباشه رو قبول نمیکنند. گفتم کمک به فلسطین به نفع کشور خودمون هم هست. وگرنه انگیزه جمهوری اسلامی در درجه اول، اجرای دستورات الهی است نه چیز دیگر!
۲- اگه کمک به فلسطین به نفع امنیت ما باشه، پس صرف پول بیت المال برای اینکار نه تنها جایز بلکه واجبه! پس نمیشه گفت چون عده‌ای راضی نیستند پس نباید اینکار رو کرد. شاید کسی بخواد جای خودش رو تو کشتی سوراخ کنه، بقیه چه گناهی کردند!
بنابراین چون کمک به مردم فلسطین و لبنان هر دو جنبه نوع‌دوستی و حفظ منافع ملی را دربر میگیرد، پس از هر دیدی که به قضیه نگاه بشه، کاری مورد پسند است.
به نظر من کمک به این دو کشور حرامه.نوع دوستی
متاسفم که هنوز افرادی پیدا میشن که گول حرفهای مفتو میخورن و فکر میکنند اسراعیل بعد از لبنان و فلسطین میخواد به ایران حمله کنه. دادن پول به این عرب ها فقط به ضرر مردم خودمون است.هرکدوم از مسئولان نظام که قدمی برای کمک به اینها بردارند باید در محضر خدا جوابگو باشند.