اگر ما به گذشته برگردیم؛اگر مردای آلمانی به گذشته برگردن؛اگر مردای بریتانیایی برگردن و اگر ژاپنی ها و فرانسوی ها و مردای دیگه برگردن؛یعنی با تمام گفته ها ؛نوشته ها ؛نقاشی ها؛فیلم ها؛سوسک ها؛سنگرهای تک نفره و خونه مون به گذشته برگردیم؛نسل های بعدی همیشه محکومند که گرفتار هیتلرای آینده بشن.این جوری هیچ وقت پسرا از جنگ متنفر نمی شن و عکسای سربازا رو توی کتابای تاریخ نشون نمی دن و به اونا نمی خندن.اگر پسرای آلمانی یادگرفته بودن که از خشونت متنفر باشن؛هیتلر مجبور بود برای خودش ژاکتشو ببافه.
گوشه هایی از کتاب یادداشت های شخصی یک سرباز اثر جی دی سلینجر ترجمه علی شیعه علی
قشنگ بود!
ممنون