یک دنیا تشکر

  

هدیه به حسین عزیز

2سال گذشت 

عده ای رفتند 

ما ماندیم 

من و شما ماندیم 

نصرآبادی را همگی می شناسیم 

حتی کسانی که تازه به جمع ما وارد شدند. 

لطف این دوست عزیز شامل حال همگی شده 

اون زمان که همه از اینکه چرا وارد این دانشگاه شدند خود را سرزنش می کردند ، حسین و رفقاش بودند که صبح زود وقتی کرکره ی ساختمان مرکزی بالا میرفت تا یه روز بی خاصیت دیگه رو شروع کنه ، جزو اولین کسانی بودند که وارد میشدند تا دنبال حل مشکلات باشند.

ورودی های 87 و 88 اون روز ها نبودند ، برای اون ها دارم میگم: 

اون زمان کار به جایی رسیده بود که لحظه به لحظه خبر انصراف دوستانمون رو میشنیدیم و به این فکر میکردیم که نکنه ما هم یه روزی مثل اون ها از این جمع بریم؟ 

ولی با دیدن پشتکار حمید و حسین و بقیه ی دوستان امیدوار تر درس میخوندیم.   

آقا حسین عزیز

تنها کاری که می تونستم در جواب این همه فداکاری و زحماتت انجام بدم همین پست ناچیز و تایمی که برای آماده کردند هدیه ات گذاشتم بود  تا شاید قوت قلبی باشد برای تو بقیه دوستان که زحمت می کشند

آقای حسین محمدی نصرآبادی ،  

خیلی دوست داریم 

خدا قوت 

=============================== 

آقا حسین گل  

هیچ وقت نمیتونیم زحماتی رو که کشیدی تا آموزش الکترونیک به اینجایی که الان هست برسه فراموش کنیم 

==============================  

پاورقی: 

1- این تشکر از اقای نصرابادی به این معنی نیست که زحمات بقیه دوستان فراموش بشه یا کوچک شمرده بشه 

دوستان دیگری هستند که در همین سطح باید ازشون تشکر بشه  

وسع من همینقدر بود

2- روح آقای نصرآبادی هم از اینکه من این پست رو میخواستم بذارم آگاه نبود (این رو برای اونایی که با چشم بد به قضیه نگاه می کنند میگم)