دوست

مدت زیادیه که تو همکلاسی یا هر جای دیگه تو دنیای مجازی چیزی ننوشتم. امشب خیلی ذهنم مشغول بود و ناراحت پس تصمیم گرفتم این متن رو بنویسم.

آدم تو زندگیش با افراد زیادی برخورد داره با خیلی ها دوست میشه و با تعدادی هم بنا به دلایلی مشکل پیدا میکنه ولی به ندرت کسی پیدا میشه که از همه نظر یا حداقل اکثر جنبه ها با آدم هماهنگ باشه و بشه اسم دوست صمیمی رو روش گذاشت. من تو زندگیم دوست زیاد دارم و تقریبا با اکثرشون راحتم ولی 4 تا دوست داشتم که تقریبا هیچ رازی نداشتیم که از هم پنهان کنیم. 

اسفند ماه سال 86 وقتی رفته بودم کتاب بگیرم از خیابون انقلاب یکی از دوستام زنگ زد و خبر فوت یکی از این 4 نفر رو بهم داد. الان هم که این متن رو مینویسم یکی دیگه از این 3 نفر باقیمونده منو ترک کرد.امیر هم امروز به یه کشور دیگه رفت تا هم درس بخونه هم ادامه تحصیل بده. تو 6 ماه اخیر تقریبا روزی 15 ساعت با هم بودیم تا 8 سال رفاقتمون رو با این 6 ماه تکمیل کنیم.ولی امیر هم دنبال سرنوشت خودش رفت. از طرفی خوشحالم که راه زندگیش رو پیدا کرد از طرفی ناراحتم که دوست خیلی خوبی رو در کنار خودم نخواهم دید حداقل تا مدتی و روابطمون محدود خواهد شد به دنیای مجازی.

هر کاری میکنم نمیتونم بخوابم تمام خاطرات این 8 سال رو مرور میکنم.یاد فرشاد هم افتادم که 2 سال پیش رفت. امیدوارم این حلقه که الان 3 نفرش باقیمونده از این کوچکتر نشه.

پ ن 1:امیر هرجا هستی شاد و سرزنده مثل همیشه و موفق باشی.

پ ن 2:فرشاد امیدوارم روحت همیشه شاد باشه.

همین.