بهار است زیر برف
...
صدایش زدم بهار! نشنید.
فریاد زدم : ب ه ا ا اااا ر
گفت : گوشهایم را برف گرفته چه می گویی؟
بلندتر بلندتر
بلند بلند! گفتم رنگ چشمانت را گم کرده ام
مگر سبز نبود؟!!
گفت خواب زمستان دیده ام سفید شده؛
راست می گفت
نشان به آن نشان که فردای همان شبی که بهار آسمان را بوسید برف آمد..
رگبار پاییزی
کسی تنها می نشیند و به بیرون چشم می دوزد
کسی که منم
منی که شاید هیچ کس نیستم../
قشنگ بود مرسی
باران میشنوی؟ قدر تمام روزهایی که نبودی بیشتر بمان.
خوشحالم از پادشاه فصل ها (پائیز)
پشت کاجستان٬ برف
برف٬ یک دسته کلاغ
جاده یعنی غربت
باد ٬آواز٬ مسافر
و کمی میل به خواب
شاخ پیچک
و رسیدن
و حیاط
من و دلتنگ٬ و این شیشه خیس
می نویسم
و فضا
می نویسم
و دو دیوار٬ و چندین گنجشک
یک نفر دلتنگ است
یک نفر می بافد
یک نفر می شمرد
یک نفر می خواند
زندگی یعنی یک سار پرید
از چه دلتنگ شدی؟
دلخوشی ها کم نیست :
مثلا این خورشید
کودک پس فردا
کفتر آن هفته
یک نفر دیشب مرد
و هنوز
نان گندم خوب است
و هنوز
آب می ریزد پایین
اسبها می نوشند
قطره ها در جریان
برف بر دوش سکوت
و زمان روی ستون فقرات گل یاس
سـهـراب سـپهـری
« بهترین ! چیز ! رسیدن به نگاهی است که از حادثه عشق
تر است ... »
باران را می خوانم می خواهم !!!!
کیا جونم عالی بود مرد