آن زمان که دور می شوی ..

 وقتی که دور می شوی

نیستی که ببینی این آفتاب داغ

فخرش را بر سر من می گذارد

وآن وقت است که سایه ی هیچ بیدی آرامم نمی کند..،

نه که فنجان چای هم دلچسب نیست!

دیگر بی خیال ِ هرچه اتفاق ِ در حال وقوع…

بعد از این هم باز دور می شوی !؟؟

باران چه می شنوی ؟

عکس از الـهام اسـدی

خدایت چه در گوش دلت می خواند
که گاه بی بهانه بوی خاک می گیری
و گاه هزار بهانه هم بیاورم
قطره هایت ! در دستان اساطیر آسمان می ماند!!

هیچ نمی دانم و فقط می دانم ،
می دانم به شیشه که می زنی
دلم یک فنجان چای می خواهد
و من بی قرار ، قرار تو را ..

... منتظر می مانم ..

کوچه ها را دیده ای !؟
... سنگها…برگها
علفهای هرز… ریشه ها
... دیوار ها
حتی سایه ها را شسته ای

…
با تو که  در خیابانهای تهران که راه می افتم
سه رنگ چراغ چهار راه ها هم دیدنیست
عطر ِ اسفندهای پسرک
... خیس ِ گلهای دخترک

تو که عجله ای نداری ...؟؟
بیشتر می مانی ...؟
امشب را بی خیال تا صبح بر من ببار

امشب را بی خیال اساطیر آسمان
بی خیال هر آنچه که از آنی ؛ با من باش
؛ با تو حرف دارم

قدر تمام روز هایی که پیش من بودی بیشتر بمان ..
بمان تا برویم کافه
قوری چای و دو فنجان چینی گلدار

من قول می دهم
، تو قبول کن ؛

رو به روی همین دنیا
کنار همین که هیچ نمی دانم .. ./