هر ایرانی یک دکترا!

منبع :روزنامه اعتماد 

با صلام خدمت ازیزان روزنامع اعتماد.

عینجانب عوضعلی درکه ساکن منطقه سعادت آباد تهران هستم و سالهاست که برای ادامه تهصیل در آذمونهای مختلف اعم از دولتی و آزاد و پیام نور امتهان دکترا می دهم. بارها هم در کلاسهای تغویتی، تزمینی و تزیینی شرکت می کنم اما نتوانسته ام در دوره دکتری پضیرش بگیرم. خواستم از شما که سرتان در کار است در مورد شرایت ادامه تحصیل در خارج از کشور اطلاعاتی کصب کنم. ممنون خواهم شد اگر با چند نکته کلیدی در این رابطه من را راهنمایی کنید.

پاسخ؛ عوضعلی عزیز سلام. نامه پردرد شما را خواندم. مایه بسی تعجب است در این زمانه یی که زیر هر سنگی که بلند می کنی سه نفر دکتر بلند می شوند شما با این همه استعداد و توانایی این گونه در حسرت یک دکترای ناقابل به در و دیوار می زنید. با این همه چند نکته کلیدی در مورد دکترا برایتان نقل می کنم که به درد آینده تان هم بخورد. قبل از هرگونه پیشنهادی به شما توصیه می کنم یک منشی برای خود استخدام کنید که مجبور نباشید نامه های شخصی را خودتان نوشته و وقت باارزش تان را تلف کنید. ممکن است درک برخی کلمات پیچیده در نامه های شما برای دیگران امکان پذیر نبوده و باعث کاهش اعتماد به نفس افرادی شود که باید هوش و حواس خود را صرف کار و تلاش و سازندگی کنند. اولین نکته این است که بدانید مدرک دکترا باید با تلاش و زحمت به دست بیاید و برای آن «شب بیداری» بکشید. شاعر می فرماید؛ نابرده رنج گنج میسر نمی شود/ گر گنج به دست آمد جان برادر دیگه کی کار کرد؟، دومین نکته مهم این است که واقعاً لزومی ندارد برای خدمت به جامعه حتماً مدرک دکترا داشته باشید. این روزها «کارشناس ارشد» بودن اقبالش از هر دکترایی بالاتر است. نام رشته تحصیلی که برای ادامه تحصیل انتخاب می کنید نباید زیاد خفن باشد. به علت کارشکنی کشورهای استکباری در انحصاری کردن دانش، معمولاً فارغ التحصیلان این رشته ها فقط در جاهای خاصی درس می خوانند و زبانم لال اگر قرار شد به هر دلیلی تعداد مختصری (در حدود 20، 30 واحد) از درس تان را در همین جا بگذرانید بعداً گندش درمی آید. سعی کنید حتی الامکان دانشگاه تان آکسفورد، لندن، منچستر یا هاوایی نباشد. تجربه نشان داده اعتبار مدارک این دانشگاه ها به دردسر بعدش نمی ارزد. بعد از اخذ مدرک دکترا حتماً اصرار نداشته باشید که در طول دوره تحصیل شاگرد اول، نخبه علمی یا مرد سال شده باشید. این نوع عناوین هم اساساً شگون ندارند. کپی مدرک خود را جایی ارائه ندهید. در طول تاریخ تایپیست های دانشگاه های معتبر دنیا به خاطر اغلاط املایی و انشایی آبروی بسیاری از دانشمندان بزرگ را بر باد داده اند. چنانچه به کسی گفتید از کدام دانشگاه فارغ التحصیل شده اید یا رزومه یی دادید، حتماً یک نسخه از آن را برای خودتان داشته باشید یا حافظه تان را تقویت کنید که نگویید از دو جای مختلف دکترا گرفته اید. متاسفانه بسیاری از مردم با سطحی نگری و عدم توجه به قابلیت ها دنبال نقاط ضعف بی ارزش و اینچنینی هستند. از مسوول آموزش دانشگاهی که مدرک تان را تحویل می دهد، اطمینان حاصل کنید و تا جایی که ممکن است سعی کنید حتماً آدرس و شماره تلفن او را داشته باشید. برای شهریه دکترایتان چک تاریخ دار بدهید که اگر جعلی درآمد یا روی کاغذ نامرغوب چاپ شده بود سرتان کلاه نرفته باشد. اگر احساس می کنید ممکن است دیگران به مدرک شما حسادت کنند، تواضع و فروتنی بیشتری از خود نشان داده و نگذارید شما را در مجلسی به عنوان وزیر معرفی کنند. چند کلمه از زبان کشوری را که از آنجا مدرک گرفته اید بلد باشید و در صورت امکان بدانید الفبای آن زبان از کدام سمت نوشته می شود. بهتر است تلفظ صحیح شهری که از آن فارغ التحصیل شده اید و نام یکی دو مورد از درس هایی را که پاس کرده اید بلد باشید. البته تجربه نشان داده این مورد ضرورت زیادی ندارد. و نکته آخر اینکه حواس تان به تاریخ ها باشد. در سالی که فارغ التحصیل شده اید باید حتماً 18 سال تمام داشته باشید و حداقل دو سال از تاریخ تاسیس آن دانشگاه گذشته باشد. برایتان آرزوی موفقیت می کنیم و صمیمانه امیدواریم در بیان خاطرات تان از دانشگاه مذکور زیاده روی نکنید.

1-

2-

3-

4-

5-

6-

7-

8-

9-

10-

11-

12-

13-

14-