امام موسی صدر (موسی مسیح)

<به بهانه ی 31امین سالگرد ربوده شدن امام موسی صدر در لیبی>

کسی که که میگفت: " هیچ کس نمی تواند در جامعه محروم از آزادی خدمت کند ، توانایی هایش را پویا و موهبت های الهی را پاینده سازد."

"آزادی یعنی به رسمیت شناختن کرامت انسان و خوش گمانی نسبت به انسان"

"آزادی هرگز پایان یافتنی نیست"

کسی که مسیحیان او را خود ِ مسیح میدانستند و در خواست کردند تا او برایشان خطبه عید روزه را در کلیسا بخواند!

کسی که دیدار 15 دقیقه ایش با پاپ، به درخواست پاپ 2 ساعت طول کشید.

موسی ای که آیت الله خویی آزادی امام خمینی بعد از 15 خرداد را بیش از هر چیز مرهون تلاش های او میداند.

کسی که بهد از درگذشت دکتر شریعتی بر پیکرش نماز خواند و برایش آنچنان مراسم چهلم با شکوهی تدارک دید که رژیم شاه تابعیت ایرانی او و خانواده اش را لغو کرد.

آن کس که فتوای حرام بودن بستنی نزد مسیحی را با سنت عملیش میشکند و خود کسی است که پیش بستنی فروش مسیحی میرود و از او درخواست بستنی میکند و وقتی بستنی فروش به او یادآور میشود که مسیحی است اعلام می کند که من دین تو را نپرسیدم!

انسان روشفکری  که واکنشش در آن دوران که نمی گذاشتند دختران به دبیرستان بروند این بود : 

«الان دوره ای نیست که آدم دختر را نفرستد درس بخواند. جریان زندگی مثل یک نهر آب است. باید به بچه‌ات شنا یاد بدهی، کنار بایستی و مراقب باشی که غرق نشود.»

می گفت:"آدم ها را زود دسته بندی نکنید و کنار نگذارید. فلانی چون این طوری لباس می‌پوشد، پس این طوری فکر می‌کند چون این طوری فکر می‌کند، پس حتما فلان جور است." و "خوب است آدم خودش باشد ، خودش را بشناسد ولی دیگران را هم ببیند و بشنود."

از 9 شهریور 31 پیش که به لیبی رفت تا کنون خبری از او نیست!

3 شهریور 1357 به دعوت معمر قذافی برای شرکت در جشن استقلال به لیبی رفت. از 9 شهریور دیگر هیچ خبری از حضور او منتشر نشد.

امام خمینی چندین بار برای یاسر عرفات ، حافظ اسد و حتی قفذافی تلگراف و نامه فرستاد تا خبری از او بگیرد.

با پیروزی انقلاب (شش ماه پس از ربوده شدن امام صدر) عده ای تلاش کردند تا قذافی را به ایران بیاورند تا کنار امام خمینی عکس بیاندازد. اما امام خمینی شرط دیدار با قذافی را آزادی آقا موسی اعلام کرد. سال 58 عده ای از ایران برای پیگیری سرنوشت امام صدر به لیبی برود که این سفر با مخالفت و کارشکنی عده ای، هرگز انجام نشد! سال 64 رابطه سیاسی ایران و لیبی برقرار شد. جنگ ایران عراق بهانه عده ای برای مسکوت گذاشتن این پرونده بود ؛ پرونده ای که تا سال 76 بطور جدی پیگیری نشد. در دوران ریاست جمهوری محمد خاتمی ، هیات تحقیقی شروع به کار کرد. مذاکرات و سفرهایی هم انجام شد. اما با سنگ اندازی لیبیایی ها به جایی نرسید. قرار بود کمیته تحقیق گزارشی از فعالیت هایش بدهد. اما این گزارش هرگز اعلام نشد. کار بجایی رسید که خانواده امام صدر در نامه ای خواستار قطع مذاکرات شدند تا از راه دیگری وارد شوند. سال 1380 خانواده اما صدر و دو همراهش رسما به شورای عالی قضایی لبنان شکایت کرند. سال 2000 تعدادی از زندانیان سیاسی آزاد شده لیبی اعلام کردند اما را در زندان دیده اند. سال 2002 قذافی رسما به ربوده شدن امام در خاک لیبی اعتراف کرد.

سال 83 دو نامه - یکی با امضای 150 نماینده مجلس و دیگری با تمضای 199 نفر از شخصیت های روحانی، سیاسی، علمی و هنری ایران - خطاب به رئیس جمهور نوشته شد که روشن شدن سرنوشت امام صدر و مجازات ربایندگان را خواسته بودند. نمایندگان مجلس شهریور 85 هم نامه دیگری نوشتند. خرداد 86 دادگاه لبنان حکم دستگیری قذافی و 17 تن از مقامات لیبی را صادر کرد و اسامی آنان به اینترپل اعلام شد.

یک سال بعد ، حکم اعدام قذافی در لبنان امضا شد.

زمستان 85 معاون اول رئیس جمهور در سفری رسمی به لیبی 15 قرارداد اقتصادی امضا کرد که با اعتراض مقامات ایرانی و لبنانی همراه شد.

مرداد ماه امسال، محمود احمدی نژاد از " به حداکثر رساندن" رابطه از لیبی خبر داد. قرار است آبان امسال ایران میزبان اجلاس اتحادیه سران افریقا باشد.

همه خبرهایی که در این 31 سال منتشر شده، می گوید امام موسی صدر زنده است. آخرین خبر 21 مرداد امسال از قول یکی از مقامات سابق لیبی اعلام شد که گفت: امام صدر در زندان های لیبی در طول سال های اسارت پیر شده و ده ها کتاب نوشته است. این مقام لیبیایی گفته اگر فشار های کشورهای عربی و اسلامی به بالاترین حد برسد، قذافی مجبور به آزاد کردن امام میشود.

زندگی نامه امام موسی صدر

منابع: شهروند امروز - همشهری جوان