امسال بهتر از پارسال....؟

نزدیک به یک سال پیش؛ همین روزها بود که با دوستان خوبم پویا صفری، سپهر سارجانی، روزبه ناعمه، پویا ضیایی، خانمها شفیعی، خدابخش، محمدی و دانشور و دیگر دوستانی که همگی از فعالان اندیشگاه بودند؛ سخت درگیر مسائل اجرایی و پیگیری های مالی مراسمی بودیم که همگی امان برای اجرای آن شوق و ذوق داشتیم و حقیقتا هم این پیگیری ها پیرمان را در می آورد و خسته امان می کرد چون از طرف دانشگاه که حمایتی صورت نمی گرفت از طرفی هم هزینه های مراسم نسبتا بالا بود هماهنگی با شیرخوارگاه و صدا وسیما هم مانده بود و ما هم تعدادمان کم؛اما همه ی خستگی اش برایمان لذت بخش و تسکین دهنده بود.

مراسم پارسال مربوط بود به تعدادی از کودکان زیر ۱۰سال شیرخوارگاه آمنه؛کودکانی که چیزی از ما نمی خواستند مگر نگاهی مهربان و کمی توجه که هرگز ترحمی در آن نباشد و اگر محبت و توجهی وجود دارد بر اساس دوستی دو طرفه باشد نه بر اساس ترحم.کودکانی که در لحظات اندک آنچنان شیفته و عاشق برخی از ما می شدند که هنگام جدایی سیل اشک از چشمانشان روان می شد؛از یادم نرفته است که در مراسم پارسال کودکی که خانم رویا خدابخش مسئولیتش را برعهده گرفته بود چه وابستگی شدیدی بین خودش و ایشان در همان مدت کوتاه احساس کرده بود.

ابتدا خلاصه ای از مراسم پارسال خواهم گفت و سپس به امسال خواهم پرداخت :

پارسال ظهر آخرین روز ماه رمضان با تعدادی از دانشجویان و تعدادی از مسئولان دانشگاه و بچه های شیرخوارگاه راهی مجموعه تفریحی ارم شدیم؛قلعه ی سحرآمیز را در اختیار کامل گرفته بودیم و بچه های شیرخوارگاه یکی دو ساعتی آنجا هر بازی که دوست داشتند انجام دادند. آنها رابعد از خستگی از بازی و صرف بستنی به همراه دانشجویان و مسئولان به تالار کشتی مجموعه ی ارم دعوت کردیم و در آنجا ضمن خوشامد گویی وپذیرایی برای افطار ،برخی اقلام همچون لباس و لوازم بازی و .... که برای کودکان تهیه شده بود طی مراسمی توسط خانم زنیر اهدا گردید و در آخر هم عکسی یادگاری گرفتیم. هرچند که برخی از دوستان در این عکس نیستند.

مهمترین بحثی که بنده در مراسم پارسال به آن پی بردم این بود که بیشترین کمبود این کودکان از نوع حضور در اجتماع و روابط اجتماعی است و بعد از مراسم پارسال پیش خودم گمان کردم اگر هفته ای یکبار یا دو هفته یکبار به این کودکان سر بزنیم بهتر و کارآمد تر از آن است که به یکباره هزینه ای سنگین متقبل شویم و یکبار در سال یادشان کنیم و از خاطرمان بروند تا سال بعد؛هر چند که آن مراسم هم خوبی های فراوان خودش را داشت و برای شروع بسیار عالی بود.

امسال هم دوست دارم تا با کمک یکدیگر چین مراسمی را برپا کنیم؛نه مثل پارسال.آمده ام از شما دوستان مشورت و کمک بگیرم.می خواهم نظرات شما را بدانم و اگر شما هم مایل به انجام عمل خیری هستید اعلام کنید تا برنامه اش را بچینیم.