کاش به من هم تجاوز می کردید ...

  (     گوشه ای از رنجنامه ی من  : تجاوز به فرشته ها )  

نمی نویسم آرام گیرم ، می نویسم تا بیش از این  ، شرمسار شرافتم نباشم   !!!    

قلبم به درد آمده بود  ...  

شرم ، لحظه ای آرامم نمی گذاشت ...  

 کاش می توانستم آن دخترانی را که نگین انگشتر آزادگی  شدند و آن پسرانی که   تاج غرور و مردانگیشان  بر تارک آسمان ها درخشید را تعظیم نمایم و بگویم  :

به خدا سوگند  در چشم انسانهای آگاه و در پیشگاه وجدانهای بیدار،  به ساحت پاک شما جسارتی صورت نگرفته ، چرا کنج عزلت اختیار کرده اید ؟ !!!  چرا سر در گریبان فرو برده اید و شرمسارید ؟!!!   

 شما را به خدا  آرام گیرید ، قصه ی غصه هایتان    انسانیت    را عزادار ساخته و سوگنامه ی رنج هایتان   عرش  را لرزانیده و کوه مصیبت هایتان   کمرمردانگی   را شکسته است  .... 

 خواستم بگویم  این غیرت و  مردانگی من بود که مورد تجاوز آنها قرار گرفت ، شرف و آزادگی من بود که زیر حمله های آنان  تباه شد  ، و در آخر  ، این پرده ی ضخیم جوانمردی  بود که پاره گشت و به حرمتش هتاکی شد    نه اعضا و جوارح پاک شما   !!!!!   

به آزادگیتان غبطه می خورم ودر پیشگاه تنها کسی که صدایم را می شنود   فریاد سر میدهم  :   

 دیگر ،  نه توانی برای زیستن دارم ونه طاقتی برای تحمل این ننگ    و نه اشکی برای شرمساری  در پیشگاه این فرشتگان پاک   که اکنون گوشه ی اتاق هایشان ، زانوی غم بغل کرده اند و روزی هزار بار می میرند و زنده می شوند و از اینکه باز هم نفس می کشند شرمسارند  ....    

                                                                         [e-mail]