KNToosi.in - همکلاســــی

وبلاگ گروهی دانشجویان ِ دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

KNToosi.in - همکلاســــی

وبلاگ گروهی دانشجویان ِ دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

دل نوشته هایی با محبوب و معشوق

خانه ویران شد و پروانه ز ویرانه گریخت



                         شمع می بود که تا لحظه دیدار بسوخت



همه خفتند و سحرگه به در صبح رسید



                          چشم گریان مرا بین که چه بیدار بسوخت


متن کامل غزل در ادامه مطلب



دل مهجور من از فرقت دیدار بسوخت



                   دیده از غیبت طولانی آن یار بسوخت






خانه ویران شد و پروانه ز ویرانه گریخت



                   شمع می بود که تا لحظه دیدار بسوخت







همه خفتند و سحرگه به در صبح رسید



                  چشم گریان مرا بین که چه بیدار بسوخت






دوش در ظلمت شب بودم و تنهایی و غم



                 صندوق سینه ی من دور ، ز غمخوار بسوخت





گفتم امسال به وعدی دل ما خوش گردد



                   وعده سر آمد و مشتاق چنان پار بسوخت






وصل هر چند میسر نشود تا دم مرگ



                 جان نستوه بباید ، که به صد بار بسوخت





مهدیا باغ دلم را به بهاران خوش دار



                  ورنه در شادی بیگانه و اغیار بسوخت








                                سید ابوالفضل موسوی فاضل (فاضل)

                                           نیمه شب ۱۰ رجب ۱۴۳۰

                                                   ۱۳۸۸/۴/۱۰

نظرات 9 + ارسال نظر
رام جمعه 12 تیر 1388 ساعت 10:24

خانه ویران شد و پروانه ز ویرانه گریخت
شمع می بود که تا لحظه دیدار بسوخت :پی
شعر قشنگی بود که گفتی
البته اینجور چیزا در همون حد شعر میمونن!

منظورت رو نفهمیدم رامین جان...

شعر احساساتی است که در درون است و به رشته قلم در می آید

شعر حدی ندارد شعر هم قسمتی از زندگی است

من تا به الان خیلی شعر گفتم ولی تا به حال شعری رو نگفتم که فقط جنبه ادبیش رو در نظر بگیرم

چرا که مفهوم شعر و نوشتن خیلی برام فرق داره

شعر یه وسیله و ابزاره برای رسیدن به هدف و نه خود هدف....

سلیمه IT جمعه 12 تیر 1388 ساعت 10:31

جانا سخن از زبان ما میگویی..... اما زبان ما به شعر نمیره!
چه شعر قشنگ و باقافیه ای گفتی! خدا قوت!
طبع شاعری هم عجب نعمتیه ها....
موفق باشی و همیشه در ایرن راه بنویسی...

ممنون خدا به هر کسی یه نعمتی میده و عدالتش رو اینطوری برقرار می کنه

به بکی نعمت خوب صحبت کردن به یکی نعمت بحث کردن به یکی نعمت جذاب بودن به یکی هم نعمت شعر گفتن

ولی شعر و شاعری نعمت پر درد و سوزشی هست

چون تا وقتی خودت نسوزی نمی تونی احساساتت رو به دیگران القا کنی

رام جمعه 12 تیر 1388 ساعت 10:31

*البته جدای از معنی دینی موضوع رو من ندیدم!

چرا خودمون رو گول بزنیم ؟؟ اگه بحثی باشه در همه جا باید صادق باشه و همه جا جواب بده

پس دلیلی نداره که موضوع ها رو جدا کرد چون بحث در مورد شعر هست

-*-*-*-*-*--*-*-*-*-*-*

رامین یعنی باید موضوع رو ببینی بعد تشخیص بدی یعنی از متن شعر متوجه نشدی؟؟؟؟ : دی : دی :دی

رام جمعه 12 تیر 1388 ساعت 10:53

چی میگه!
نه باوووو ! آخر شاهنامه رو نخوندم و در اویل راه بود+ام که 25 ای ام افتاد که عاشقانه هست! و سخنی راندم! تا فراموشم نگردد سخنم !که به ناگه که نگه به آخر گرشاسب نامه انداختم فهمیدم که موضوع آنطور که گمان برده ام نبود و خیالی واهی و توهمی فانتزی را دچار بودیم!(ام) و موضوع را نگه کرد و گذشت . منو نشناخته بود! و اصلاح کردم حرفم رو که انگ ملحدی و از خدا بی خبری به گمان دیگرن ا از خود دفع کرده که اینها همه اسم و صفت هستن !
منبع : پنگول
آخر شاهنامه خوش است!
آرش در اوایل عشق بود که عشقش به پایان رسید
معلم زبان فارسی!
گرشاسب نامه!
پاورچین!
پری رخ زنگنه
مولوی
ابوسعید ابولخیر!

رامین جان داستان و شعری زیبا است که نتونی در ورد ژایانش نتیجه گیری کنی و در همه حال خواننده رو گنگ کنه و به دنبال خودش بکشونه و جذاب باشه

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*--**-*-

وی من در مورد عشق نظرات خاص خودم رو دارم جوری که تنها وحه مشترکش با عشق های معمول و رایجش فقط اسمشه که بهش می گند عشق

که در پست کیارش کمی توضیح دادمش

http://www.kntoosi.com/1388/04/10/post-10592/

و اون عشقی که تو میگی

ارسطو یه جمله خیلی زیبادر مورد این عشق ها داره ( نه اون عشقی که من تعریف می کنما )
که می گه :
مدفن ( محل دفن ) شق وصال یار است ...

دیگه خوت تا آخرشو بخون

رام جمعه 12 تیر 1388 ساعت 10:55

اصلاحیه!
*آر(ش) در میانه ی راه بود که ع(ش)ق به پایان رسید

گفتی آرش یاد ایستگاه متروی طالقانی افتادم

از پله ها که میری پایین یه طرح از آرش زده خیلی قشنگه کل داستان رو جلو چشم آدم میاره



این تصاویری که تو ایستگاه های مترو کار کردند خیلی جذابه و هنر منداته ولی حیف که خیلی ها نگاه هم بهش نمی کنند و عجق وجق می خونندشون .....

[ بدون نام ] جمعه 12 تیر 1388 ساعت 11:05

خوب شد بقیه بچه ها تبع شاعری ندارن .
یه خورده رعایت کن دستورو
.ابیات یک پارچه گی فوق العاده بدی دارن

هر کسی نظر خاص خودش رو داره .

کدوم دستور رو رعایت کنم ؟؟؟ میشه بگید

یکپارچگی معنایی و یا ادبی و یا وزنی و یا ....

شما احتمالا بهتر می دونید که شعر بر اوزان خاصی سروده میشه و به همین دلیل وقتی می خواند شعری بگند حتی طرز تلفظ و گویش کلامه ای رو هم شاید عوض کنند

به خاطر همین به طرز خوندن هم خیلی بستگی داره

بگید کجاش مشکل داره که من به لاتین بنویسم که تلفظش چه جوریه


اگه مشکلی باشه خیلی خوشحال میشم که بدونم چون باعث میشه که بهتر کار کنم و ظریف تر بشم

ولی در یکپارچگی من نگاه کردم مشکلی نداشت باز اگر مایلید بگید خوشحال میشم

باقواعد شعرگفتن اشنایی ندارم ولی ازنظرمعنایی خوب بود!

اگر قواعد شعری رو بلد نیستید باید بگم که می خواسند ببینید که از لحاظ وزنی شعری درست یا نه ( منظور همون فاعلات .....است ) به آهنگی که با خوندن عادی داره توجه کنید و به میز بکوبید اگر این آهنگ جایی اختلال داشت یعنی از لحاظ وزنی اونجایی که ریتم به هم خورد می لنگه

این ساده ترین راه برای شناخت وزنه
و برای مقایسه وزن شعر ها هم روش خوبیه


البته اینها رو برای تایید شعر خودم این ها تگفتما بلکه خواستم از لحاظ ادبی بیشتر بدونیم و هویتمون که از سخن و ادبمون هست بیشتر بشناسیم

[ بدون نام ] جمعه 12 تیر 1388 ساعت 13:57

خیلی زیبا بود
ممنون

خواهش ولی مهم اینه که تاثیر گذار باشه

که ان شا ءالله بوده

حمید توکلی شنبه 13 تیر 1388 ساعت 02:12

باعث افتخاره داشتن چنین شعرایی در بین دانشجویان!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد