دلم بگرفته

یه غزل که حال و هوای آدم رو این روزها نشون میده

دلم واقعا گرفته .....گرفته

دلم بگرفته از این آشیانه

                                       به سر دارم روم زینجا شبانه

نشانی جویم از آن سوی گلزار

                                       که بلبل خواند از شوقش ترانه

هوا در پیش من تاریک و تار است

                               نبیند چشم چیزی در میانه

روم آنجا که گلبانگ محبت

                                  بگسترده کرانه تا کرانه

شده قلبم حزین و سینه ام تنگ

                                 دلم خون است از جور زمانه

بنالم ، ناله ام فریاد دارد

                                 به فریادم بکرده درد ، خانه

چه گویم من نمی بینم حقیقت

                                  سراسر از فریب است و فسانه

دلم دارد هوای مرغکی را

                                 که با طفلان خود باشد به لانه

خورم حسرت به آن تک موج دریا

                                  به آزادی شود هر جا روانه

در آنجایی افق سبز است و آبی

                                      که یعنی مهر باشد جاودانه

نمی خواهم من این زندان سوزان

                                 که آتش می کشد هر جا زبانه

ولی آخ !!! چگونه راه یابم ؟؟

                                به هر جا می رسم ، جویم نشانه

کجا باشد تو را منزل چه هنگام

                                  بیایم نزد تو آنجا و یا نــِــه؟؟

بمالم خاک پایت سرمه ی چشم

                                  زند بر دیده ام نوری جوانه

کجایی مهدی ! ای دریای امید

                                   نظر کن بر چنین قد کمانه

اگر گویم سخن از باغ و بستان

                                 تو را خواهم ، همه باشد بهانه

در لطفت به فاضل دار مفتوح

                                 بکن در راه خود او را اعانه