آنچه در پشت پرده هاست!

                                                هوالحق 

از سوی یک مستندساز؛ 

نقد اثر سینمایی جدید مشترک  

 

                        مجیدی و موسوی!  

 

مهران موزون - در ساخت فیلم سینمایی، آنچه که  

«می‌بایست اتفاق بیفتد» فیلم‌برداری می‌شود،  

در حالی که در ساخت فیلم مستند انتخاباتی صادقانه،  

«آنچه که اتفاق می‌افتد». در ساخت فیلم سینمایی همه 

 تابع دوربین هستند. اما در فیلم مستند...  

انزوای بیست‌ساله میرحسین و دور بودن وی از صحنه سیاست و  

اقتصاد... نکته تازه‌‌یی نیست، اما شب گذشته پس از دیدن فیلم مستند 

 انتخاباتی این «عزیز به صحنه هل داده شده»، تاسف بنده را به عنوان 

 یک مستندساز، از زاویه‌یی دیگر برانگیخت. جناب مهندس در نطق آتشین 

 تلویزیونی خویش خطاب به مردم گفتند که: من از صحنه بیرون نبوده‌ام 

 و در این بیست‌سال با شما به خیابان آمده‌ام، خرید بازار رفته ام و...

از این فرمایش ایشان می‌توان نتیجه گرفت که به «همراه مردم» 

 برنامه‌های تلویزیون را هم تماشا کرده‌اند و چشم و ذهنشان با انواع 

 فیلم‌های سینمایی و مستند آشنا بوده و هست.

لذا یک مستندساز، از آخرین نخست‌وزیر جمهوری اسلامی می‌پرسد: 

  آیا فیلم تبلیغاتی (بخوانید تخریباتی) خود را حتی یکبار هم قبل از ارسال 

 به رسانه ملی ندیده‌اید؟ اگر خیر، که امری است علی‌حده و 

 نشان از اهمیت موضوع در چشم «مهندسی» شما دارد.

اما...

اگر پاسختان مثبت است، بفرمایید چگونه بیست‌سال گذشته را 

 در صحنه (بخوانید در منزل) بوده‌اید و همراه با مردم تلویزیون دیده‌اید ولی 

 در حد یک «مخاطب متوسط» هم نتوانستید به مجیدی بگویید که نباید در 

 فیلم مستند انتخاباتی، «طراحی صحنه و بازیگری» انجام داد. 

 من به عنوان همکار کوچک مجیدی نمی‌خواهم نقد فنی فیلمش را بگویم،  

فقط و فقط خطاب بنده شما هستید که چگونه به عنوان یکی از  

نخبگان این کشور، نه تنها در حین ساخت فیلم، بلکه در پایان نیز قادر 

 نبودید ضعیف‌بودن فیلم را تشخیص دهید؟

صحنه تصنعی زنی که دلاورانه!! از بین خیل مردان پای اتوبوس 

 جناب‌عالی خودش را به شما رسانده و شما در نهایت مهربانی، 

 او را فرامی‌خوانید و او نیز سراسیمه خود را به شما می‌رساند تا  

در برابر دوربین صادق! مجیدی، از شما بخواهد که انرژی  

هسته‌یی را بی‌خیال شده و فکری برای کراک‌کشیدن فرزندش بنمایید 

 و مثلا، مجیدی هم لطف کرده و کلمه انرژی هسته‌ای را سانسور می‌کند؟

اگر مستندتان خیلی حقیقی بود چرا صحنه‌هایی از کتک‌خوردن  

دانشجویان سمنانی و یزدی در پیش چشم شما، 

 آنهم فقط به جرم اینکه از شما سوال داشتند، ندیدیم؟

شما را چه می‌شود آقای موسوی؟ تا قبل از فیلم دیشب‌تان 

 صرفا دلم برایتان می‌سوخت که مثلا، میرحسین بنده خدا را، 

 خلاف میل باطنیش به صحنه آورده‌اند تا نگذارند بار دیگر، 

 «پرکارترین رییس‌جمهور جهان» بر سرکار آید. و گمان بنده این بوده  

 و هست که خودتان هم دوست دارید هر چه زودتر این غائله ختم  

به یکی دیگر از رقبایت (بخوانید رفقایت) شود و باز هم به 

 پای بوم نقاشی‌تان باز گردید.

اما شب گذشته حقیقتا دلم را شکستید و فیلمتان نشان داد که 

 تا چه حد، شعور این ملت بزرگ را دست‌کم گرفته‌اید. 

 از سویی حامیان شما در استادیوم آزادی آن صحنه‌های تاریخی!!  

را رقم می‌زنند و از سویی دیگر در فیلمتان کوچکترین اثری از فرهنگ 

 وجدآور آن روز در سالن دوازده‌هزار نفری نمی‌بینیم!؟ 

 واقعا شما کدام میرحسین هستید؟

میرحسین دیشب؟ یا میرحسین آن‌روز؟

به عکسی که در ابتدای مطلب آمده توجه کنید؟  

این دختر عمامه‌بسر، یک روحانی و یا یک امامزاده نیست، 

 بلکه از همان جمعیتی است که در پای منبر همسرتان و خاتمی 

 و فائزه در سالن سرپوشیده آزادی برایتان سوت و کف می‌زد... 

 چگونه است که جایگزین این دسته گل، در فیلم مستندتان زنی 

  آراسته به چادر سبز «ایستانده‌اید»؟!

کدام را باور کنیم؟ بازی با عمامه سادات را؟  

یا «رنگ‌کاری» در چادر زنان سادات را؟

در فیلمتان سخن از اختلاف طبقاتی می‌گویید... راست می‌گویید؟ 

 منتظریم تا از دهان مبارک بشنویم که میزان دارایی‌تان از متوسط  

دارایی یک ایرانی چقدر پایین‌تر است؟ تا سیه‌روی شود هر که 

 درو غش باشد.

جناب میرحسین، واقعا از تمام علمای عظامی که در 

 فیلمتان خرجشان کردید، اجازه گرفته بودید؟  

مخصوصا از حضرت علامه جوادی آملی؟

حیف است جناب موسوی... والله حیف است که به نام شما  

 باشد و به کام...

مواظب باشید جناب موسوی ...شما را به خدا مواظب باشید  

.... این ایام می‌گذرد و شما باز هم با کمال آرامش به پای 

 بوم نقاشی‌تان باز خواهید گشت... اما بیاد داشته باشید که  

 روزی هست به نام «یوم تبلی السرائر».  

---

قبل از هر چیز باید به یاد بیاوریم که مجیدی در هر اثر جدید خود، 

 یک برگ برنده رو کرده و یک فیلم ماندگار دیگر خلق کرده است. 

 از بدوک گرفته تا پدر، از بچه‌های آسمان و باران و رنگ خدا  

و بید مجنون و... بنابراین واقعا کم‌لطفی است که مجیدی را فیلم‌سازی 

 متوسط و یا خدای نکرده بد معرفی کنند. او جزو فیلم‌سازان طراز اول 

 کشورمان و بلکه جهان است و بعید است که برای ساخت فیلم 

 آقای موسوی تمام تلاش و هنر و ذوق خود را به کار نبرده باشد.                         

بله، ممکن است گفته شود که فیلمی که دیشب از صدا و سیمای 

 جمهوری اسلامی از آقای مجیدی دیدیم انتظار ما را بر آورده نکرد.  

این حرف درستی است و تقریبا اکثر کسانی  که این فیلم را دیدند 

 (و لا اقل من نظر آنها را شنیدم)  چنین نظری دارند. اما باید دید 

 مجید مجیدی انتظار ما را بر آورده نکرده است یا میر حسین موسوی؟! 

برگرفته از صحبت های نویسندگان منابع خبری 

 و مستند ساز مذکور