آن دختر اولین عشق من بود، خواستگاری کردم اما جواب منفی داد!

برخی پسرها وقتی به خواستگاری دختری می روند، یادشان می رود که برای پرسیدن نظر دختر در مورد خودشان اقدام کرده اند و احتمال اینکه پاسخ دختر منفی باشد را نادیده می گیرند، اگر با جواب منفی رو به رو شوند، احساس تحقیر کرده و دختر را مغرور می پندارند!
اما آیا واقعا دختری که جواب منفی به ما می دهد مغرور است؟

چرا نباید در نظر بگیریم که همانطور که ما حق انتخاب و حق عاشق شدن داریم، حق رد کردن و قبول کردن داریم، دختر مورد نظرمان هم حق دارد انتخاب کند؟!

جواب منفی دادن نشانی از غرور و خودبرتربینی دختر نیست، بلکه غرور آن است که پسری حق انتخاب دختر را در نظر نگرفته و فکر کند فقط اوست که باید دنبال آرمان ها و معیارهای خود باشد!
کم نبودند و نیستند پسرانی که بعد از شنیدن جواب نه از دختر، خود را به دیوانگی زده و زندگی دختر بیچاره را به تباهی کشانده اند، اما چرا؟ چطور می توان باور کرد که اینگونه پسران زمانی عشق را درک کرده اند؟

قبل از خواستگاری از یک دختر در نظر گرفتن دو مساله بسیار مهم است، اول آنکه حتما عاشق آن دختر بوده و صرفا به شناخت قبلی یا اعتماد اکتفا نکنیم و دوم آنکه در مورد نظر دختر پیش داوری قاطعانه نداشته و اگر متوجه شدیم عاشق نیست، هرچند سخت است برایمان اما عشق خود را فراموش کنیم!

یا ما باید به زور عشقمان را فراموش کنیم و یا دختر باید به زور عاشق ما شود، به زور عشق را فراموش کردن هم معقول تر است و هم ممکن اما به زور عاشق کردن نه معقول است و نه ممکن!

البته این صحیح نیست که تا جواب منفی گرفتیم  همه چیز را یکجا فراموش کرده و دیگر خواستگاری نکنیم، خوب یا بد این از رسوم و عرف ماست که دختر همان ابتدا جواب بله ندهد، حتی اگر قلبا جوابش بله باشد!
بنابراین اگر دختر این را فرصت را به ما داد که بتوانیم به هر نحوی مجددا اظهار عشق نماییم، باید از این فرصت استفاده کنیم، چرا که هم ممکن است او قلبا راضی بوده باشد و بخواهد ما را امتحان کند و هم ممکن است قلبا راضی نباشد اما در این فرصت شناختش از ما بیشتر شده و مقدمات عاشق شدن در او فراهم گردد!
اما اگر دختری به هیچ وجه نخواست فرصتی به ما بدهد و یا تا مدتی فرصت داد و بعد فرصت ها را از بین برد، باید بپذیریم، باید بپذیریم که عشقمان را فراموش کنیم،  فراموشی عشق در چنین حالتی به هیچ وجه به معنی عدم وفاداری به عشق یا سستی در عشق نیست، چرا که باید به عشقی وفادار بود که دو طرفه است، در عشق یک طرفه وفاداری مفهومی ندارد!
ارزشمندی عشق یک طرفه از آن جهت است که این قابلیت را دارد که دو طرفه گردد، اما اگر دو طرفه نشد، باید فراموش شود، معشوق اول هیچ برتری ای نسبت به معشوق دوم ندارد و نباید تصور کنیم که چون دختری اولین عشق ما بوده برای ما بهتر است، دختر یا پسری برای ما بهتر است که بتوانیم با او مفهوم عشق متقابل را درک کنیم!

اگر امروز با رجوع به عقلمان واقعیت های زندگی را با اختیار نپذیریم، فردا واقعیت ها در حالی خود را به ما تحمیل خواهند کرد که دیگر قدرت نپذیرفتنشان را نداریم…