دگماتیسم عارضه‌ی جامعه‌ی امروزین ما...صدای قهقه‌ی رقیب می‌آید...

آنچه امروز یکی از مهم‌ترین عارضه‌های جامعه‌ی پیرامون ما می‌نماید دگماتیسمی است که ما را آنچنان درپوسته‌ی خود فرو برده که دیگر حتی قادر به رصد اطراف خود هم نمی‌باشیم٬ چه رسد به دوردست‌هایمان... 

متأسفانه امروزه این عارضه چنان گسترش یافته که در دوستامان نیز می‌یابیم٬ و اگر روزگاری چنین نوایی را تنها از اردوگاه‌های انصار حزب‌الله و ثارالله و دیگر گروه‌های اینچنینی می‌شنیدیم ولی امروزه به دوستانمان نیز سرایت کرده٬ آچنان که انصارالموسوی‌ها پدید می‌آیند... 

دوستانمان خبر از پیروی از بزرگانشان آنچنان می‌دهند که قلم خود

را تیز کرده و صفحه می‌خراشند به تخریب همه‌ی موازینمان که جز صدای قهقهه‌ی رقیب صدایی را به گوشمان نمی‌رساند...

با خود خوشنود بودم که نقدی و دفاعی از مهندس موسوی بر قلم یکی از همکلاسی‌های ساعیم می‌خوانم و سود چه آمد که ما را راه به عدله و مدعای راستینی نبرد...

طرفه چه آمد که جز دگماتیسمی راه نیامد و آن رنگ‌های سبز همه چشم‌ها را بسته که دیگر نه آبی وجود دارد و نه سفیدی و نه هیچ چیز دیگر و امروز مارا تنها سبزی است که انصارالموسوی است و بسته راهی و بسته نگاهی... 

ما را شادمانی آمد که شاید از مواضع و برنامه‌های ایشان دفاعی آید٬ ولی طرفه چه حاصل که نه تنها این را نیامد که به کل اصول اصلاحات ما پایمال شده و چکمه‌ها از رویشان عبور کرده و به شعارهای رنگارنگ سبز رنگ خود تقلیل یافتند... 

آنچنان که امروز نمی‌دانم چرا این شعارهای رنگارنگ کپی می‌شوند و از اردوگا‌های مختلف صدای ... در پیشان شنیده می‌شود... 

عجب آمد مرا زین همه تناقض‌های پی در پی...  

دوست من دیگر امروز و در جامعه‌ی امروزین ما نه می‌توان با دگماتیسم به پیش رفت و نه با رنگی و ریایی و نه شخص محوری و نه ...!!! 

جامعه‌ی امروزین ما در پی مطالباتی است که سال‌هاست در پی آن بوده و امروز شفا‌ف‌تر از همیشه آن‌ها را بر می‌آورد٬ و دیگر با رنگی هرگز نمی‌توان آن‌ها را پاسخ گفت و باید صراحتا در پی تشریح مواضع در باب آن‌ها برآمد... 

در نهایت یگانه هدف همه‌ی ما اصلاحات و پیشبرد امور در این گام و راستاست و مهم آن است که بدین یگتنه هدف راستینمان رسیم و آنچه مهم می‌نماید پرهیز از دگم نظری٬ مقلدی و رنگ‌بازی است که سیاست را عرصه‌ی هیچ‌یک از آن‌ها نیست... 

و شکوه‌ی من بسیار است پایانیش نیست ولی صدای خود را در می‌کشم تا این قهقه‌ها گوشم را بیشتر نخراشد و ما را راه به سوی کوره‌راه‌ها نرود...