مهرورزی را متوقف کنید!
از ۸۴ تا ۸۸
سوم تیر ۱۳۸۴ است. از راست سنتی تا چپ رادیکال همه در بُهت و حیرت اند!
چه شده است؟
معجزه!
معجزه؟! مگر در هزاره سوم هم معجزه می شود؟
آری اینجا ایران است و هر چیزی ممکن است...
چنین بود که در آستانه ۲۷ سالگی نظام جمهوری اسلامی برای نخستین بار کلیه ارگان های تصمیم گیرنده از یک جناح فکری واقع شدند؛ و شد آنچه شد. اتفاقاتی که در طول این چهار سال بر جامعه ی ایرانی رفت سنگین تر از آن بود که در کلام و سخن بگنجد. اتفاقاتی که در یک نگاه همه در لیست اولین ها می گنجند:
از درآمد نجومی دولت بر اثر افزایش قیمت نفت تا جعل مدرک توسط وزیر کشور
از گم شدن بیش از یک میلیارد بودجه کشور تا تعلیق فدراسیون فوتبال
از تغییر پی در پی وزرای کابینه ای استثنائی تا حضور امام زمان در جلسات هیأت دولت
از تعطیلی سازمان برنامه و بودجه بعد از ۶۰ سال تا رکورد هر ۹ ثانیه تصویب یک طرح
از محو اسرائیل از روی کره ی خاکی تا دوستی با مردم اسرائیل
از نفت بشکه ای ۱۴۰ دلار تا حساب خالی ذخیره ی ارزی
از دعوت از اساتید دانشگاه های آمریکا تا اخراج اساتید دگر اندیش داخلی
از سرکوب فعالین چپ تا دعوت از فرزندان چه گوارا
از رتبه ی دوم [از آخر] در نرخ تورم تا کسب مقام دوم اعدام در دنیا
از خودسوزی کارگران بی کار ایرانی به خاطر نداشتن نان شب تا کمک های میلیاردی به حماس و حزب الله
از کابینه ی ۷۰ میلیونی تا چند شغله بودن غلامحسین الهام
از عدم اشکال بیرون ماندن دو تار موی دختران تا سرکوب گشت های ارشاد
از خاموشی برق تا هاله ی نور دور سر
از رتبه ی دوم ذخایر گازی در دنیا تا قطع گاز در زمستان
از صدور قطعنامه های پیاپی علیه ایران تا دوستی با سوریه و جزایر قمر
از زیر پا گذاشتن حقوق بشر تا تأکید بر حق مسلم هسته ای
از بالا رفتن بی سابقه ی نرخ بی کاری تا بالا رفتن ماهواره ی امید
از گوجه فرنگی محله ی نارمک [محله ی آقای رئیس جمهور تا سیب زمینی صلواتی
از نامه های بی پاسخ به رؤسای جمهور دنیا تا بی پاسخ گذاشتن نامه ی اقتصاددانان
از کاغذ پاره خواندن مدرک دانشگاهی تا گرفتن ژست دانشگاهی
از برخورد با مفاسد اقتصادی تا افشاگری های پالیزدار
از بنگاه های زود بازده تا وزیر ۱۶۰ میلیاردی
از سهمیه بندی جنسیتی تا سهمیه ۳۰ درصدی بسیج در کنکور
از ستاره های روی دوش سرداران سپاه تا ستاره های جلوی اسم دانشجویان
از عیدی به دختران کوی دانشگاه تا عیدی به خانواده ی میرصیافی با جنازه ی فرزند وبلاگ نویسشان
از آزادی ملوانان انگلیسی تا به بند کشیدن دانشجویان امیرکبیر و...
از «خزر» روسی تا «خلیج» عربی!
از بغداد تا بیروت، از غزه تا کاراکاس، از کابل تا نیویورک، از گرمسار تا نارمک، از شهرداری تا ریاست جمهوری
ار عمو پورنگ تا فردوسی پور!از سایپا تا تیم ملی ،از «دائی» تا «مایلی کهن» ،از علی آبادی تا بذرپاش
از ۸۴ تا ۸۸ و از ۸۸ تا....
نه...نه...دیگر کافی است.مهرورزی را متوقف کنید!
چهار سال دست و پنجه نرم کردن با کوهی از اتفاقات [آن هم برای اولین با] و ترس از تکرار تجربه ای چنین دهشتناک، خود به تنهائی کافی است تا اهمیت انتخابات پیش رو بر همگان روشن شود. اینک بیش از هر زمان دیگری این پرسش ساده و در عین حال سنگین، فارق از هر تعبیر و تفسیری ما را به مبارزه می طلبد که:
«چه باید کرد؟»
۳۰ سال از عمر نظام جمهوری اسلامی می گذرد و در آستانه ی تعیین کننده ترین تورنمنت سیاسی هر نظامی، افکار عمومی دنیا و بلاخص مردم این سرزمین از خود می پرسند: «راستی ایران در کجای جامعه جهانی ایستاده است؟» از سوی دیگر روشنفکران و افسرده عقلان، سیاستمداران دونده به دنبال قدرت را با این پُرسش مخاطب قرار می دهند که:
«آیا آزمون دموکراسی این است که دولت با رأی مردم انتخاب می شود؟» و یا «اگر دموکراسی را دیکتاتوری اکثریت معنا کنیم آیا اساسا دیگر دموکراسی فرقی با دیکتاتوری خواهد داشت؟»
رجال سیاسی و بوروکرات های دولتی علاقه مندند که انتخابات را به مثابه ی یک نظام و سازمان بل یک کارخانه در نظر بگیرند که محصول تولیدی درآن عبارت است از «شهروند سیاسی»! اما نکته اینجاست که انتخابات عرصه ای است که اتفاقا تنها چیزی که در آن محقق نمی شود دموکراسی است.
در ادامه این بیانیه عنوان شده است: اینکه از دل یک رأی گیری فاشیسم هیتلری سر بر آورد آیا دموکراسی به ضد مفهوم خود بدل نمی شود؟ این همان پاشنه آشیل دموکراسی است؛جایی که میان «انتخاب کردن» و «انتخاب نکردن» مرزی نمی توان کشید؛ چه اینکه در هر دو صورت بازی را باخته ای. چاره چیست؟پس «چه باید کرد؟»
اینجاست که باید در مواجه ای رادیکال با واقعیت موجود، آن را به سخره گرفت و بی توسل به تمایلاتی رومانتیسیستی و آه و ناله سر دادن از برای شکوه و جلال حاکمیت ۲۵۰۰ ساله ی شاهنشاهی و یا دل خوش کردن به آرمانشهر های بی پایه چون «ایرانی برای همه ایرانیان» در ژستی کاملا منطقی دست به شورش زد.
انتخاب کردن بی شک وضعیتی اضطراب آور است. دلهره ای ناشی از عواقب آنچه انتخاب می کنی در هر لحظه تو را سست می کند؛اما درست در همین لحظه است که آزادی محقق می شود.
انتخابات پیش رو را از چنین منظری باید دید و در موردش تصمیم گرفت.«سن پُل قدیس» زمانی با این ایده که “مسیح از میان مردگان برخاست” همگان را به وفاداری به رُخداد مسیحیت فراخواند و از خلال چونان ایده ای در برابر امپراتوری روم ایستاد.اصلاحات شاید دیگر آن دم مسیحایی را برای حیات بخشیدن به جامعه از دست داده باشد و به قولی “مرده باشد”؛ اما بارقه های حیات بخشی از خاکستر این ققنوس امکان گُشایش در فضایی آکنده و پُر شده از بی نهایت «اولین ها» -از ۸۴ تا ۸۸- را به دست می دهد.
گشایشی که به واسطه ی آن می توان شکاف های نهُفته در دل یک کل سازمان یافته در قالب نظام سیاسی را بیش از پیش نمایان کرد. آری “اصلاحات مُرد،زنده باد اصلاحات”.»
تشکل اسلامی دانشجویان اصلاح طلب دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) قزوین
چقدر چرند مینویسی
خیلی ممنون که نظر دادین هم از موافقین و هم از مخالفین و اونایی که حالشون به هم خورد.فقط یه نکته از مخالفین محترم میخوام حالشون که بهتر شد دلایل مخالفت و اینهمه اظهار... رو مستدل بیان کنند باشد که همه ما هدایت شویم...
ممنون خیلی پست پرمحتوایی بود
مهر!
کلا اگه پست نذاری مفیدترین کار در طول زندگیت رو انجام دادی
منم با نادر و هادی موافقم
آنکه به اندیشه اش ایمان دارد از بروز اندیشه ی سایرین استقبال می کند!
آنکه به اندیشه اش ایمان دارد از ورود اندیشه های مخرب جلوگیری می کند چون به اندیشه اش ایمان دارد
تضارب اندیشه هاست که باعث رشد و تعالی می شود.
امام علی(ع) : آن کس که از افکار و آراء گوناگون استقبال کند ، صحیح را از خطا خوب تشخیص دهد.
به اندیشه و فکر و باور های دیگران باید احترام گذاشت
کتاب سوزی ها از نداشتن فرهنگ سر چشمه می گیرد . از تفکر پایین و نداشتن خیلی از چیز های دیگر . از خرافات از جهل و بی فرهنگی .
یادآوری خوبی بود این پست ! ممنون
!!
تازه فهمیدم علم غیب یعنی چی ؟؟؟؟/
شما تو قسمت مدیریت مربوط به اینجانب هم میدونید چی میگذره ؟/؟/
معیار تعداد بازدید از مطالب یا تعداد نظراته؟؟؟؟
نخواین تعداد بازدیدهامو تو یه پست بزنم (البته این لطف دوستانه که تا یه مطلب میزام اکثر اون هایی که در حال بررسی مطالب همکلاسی هستن یه نیم نگاهی در طی چند دقیقه به کپی پیست های من میکنن )
تازه فهمیدم علم غیب یعنی چی ؟؟؟؟/
شما تو قسمت مدیریت مربوط به اینجانب هم میدونید چی میگذره ؟/؟/
معیار تعداد بازدید از مطالب یا تعداد نظراته؟؟؟؟
نخواین تعداد بازدیدهامو تو یه پست بزنم (البته این لطف دوستانه که تا یه مطلب میزام اکثر اون هایی که در حال بررسی مطالب همکلاسی هستن یه نیم نگاهی در طی چند دقیقه به کپی پیست های من میکنن )