زندگی منحصر بفرد

تهران تنها شهری است که در آن می توانید وسط خیابانهای آن نماز  بخوانید، وسط پارک شام بخورید، در رستوران به دیدن مانکن های لباس های  مدل جدید بروید، در تاکسی نظرات سیاسی تان را بگویید، در کوه برقصید، اما  برای ملاقات با نامزدتان باید به یک خانه خلوت بروید.

 

 تهران تنها شهری است که در آن دو نفر روی دوچرخه می نشینند، چهار نفر  روی موتورسیکلت می نشینند، شش نفر توی ماشین می نشینند، ۲۵ نفر توی مینی  بوس می نشینند و ۶۰ نفر سوار اتوبوس می شوند.

 تهران تنها شهری است در دنیا که پیاده ها حتما از وسط خیابان رد می  شوند، اتومبیل ها حتما روی خط عابر پیاده توقف می کنند و موتورسیکلت ها  حتما از پیاده رو عبور می کنند..

 تهران تنها شهر دنیاست که در آن همیشه همه چراغ ها قرمز است، اما هر  کس دوست داشت از آن عبور می کند.

در تهران هیچ جای زنها معلوم نیست، با این وجود مردها به همه جاهایی  که دیده نمی شود نگاه می کنند.

 همه در خیابان ها و پارک ها با صدای بلند با هم حرف می زنند، جز  سخنرانان که حق حرف زدن ندارند.

 تهران تنها شهری است در دنیا که همه صحنه های فیلمهای بزن بزن را در  خیابان های شهر می توانید ببینید، اما تماشای این فیلمها در سینما ممنوع  است.

 مردم وقتی سوار تاکسی می شوند طرفدار براندازی هستند، وقتی به مهمانی  می روند اصلاح طلب می شوند و وقتی راه پیمایی می کنند محافظه کارند و  وقتی سوار موتورسیکلت می شوند راست افراطی می شوند.

 رانندگی در تهران مثل سیاست ایران است، هرکسی هر کاری دلش بخواهد می کند، اما همه چیز به کندی پیش می رود.

 ماشین ها در کوچه های تنگ با سرعت ۷۰ کیلومتر حرکت می کنند، در  خیابانها با سرعت ۲۰ کیلومتر حرکت می کنند و در بزرگراهها پارک می کنند  تا راه باز شود.

 در شمال شهر تهران مردم در سال ۲۰۰۸ میلادی زندگی می کنند و در جنوب  شهر در سال ۷۰ هجری قمری.