خواستن،توانستن است!!!

سلام به همه ی همکلاسی های خوبم! امیدوارم طاعات و عباداتتون تو این ماه عزیز،قبول حق باشه.التماس دعا

من هم مثل همه ی شما،هر روز به همکلاسی سر می زنم و مطلب های دوستان رو می خونم! تا اینکه چند روز پیش، این مطلب رو دیدم!  

بعد از این مطلب،چندین مطلب مرتبط دیگه هم که خبر انصراف دوستان خوبمون از دانشگاه رو می داد،دیدم!کلی ناراحت شدم و به فکر فرو رفتم! به این فکر کردم که کار درست اینه یا نه؟! به این فکر کردم که نکنه منم چند ترم دیگه همین کارو بکنم (با این تفاوت که کلی از وقت و هزینه ام رو بدون هیچ نتیجه ای از دست دادم!) به این فکر کردم که 2 ترم متوالی مشروط شدم(به خودم حق دادم و گفتم کیفیت کلاس ها اصلا خوب نبوده! صدای استاد مدام  قطع و وصل می شد! و...... )

 ولی بعدش  به اینم فکر کردم که  تو این 2 ترم، واقعاً تلاش زیادی نداشتم! تو این 2 ترم، به خودم زحمت ندادم حتی یک بار به کتابخونه برم و واسه درسای تخصصی کتاب کمک آموزشی بگیرم! تو این 2 ترم، چند برابر وقتی رو که باید صرف درس خوندن می کردم، تو مسنجر با دوستام چت می کردم! تو این 2 ترم، خیلی از کلاس هامو پیچوندم! خیلی موقع ها هی غر میزدم به عقیق و این شیوه ی E-learning! در صورتی که می شد به جای این کارای بیهوده! یه کم تلاشمو بیشتر کنم!و خیلی کارای دیگه ای که الان از انجام ندادنشون پشیمونم!!

دوستان خوبم! منم مثل شما از خیلی ها دلخورم! منم مثل شما از اینکه به اندازه هزینه ای که پرداخت می کنم،امکانات ندارم، ناراحت و عصبانیم! ولی بهتر نیست یه کم هم از خودمون انتقاد کنیم؟! بهتر نیست یه کم واقع بین باشیم و همه ی تقصیرارو گردن امکانات کممون نندازیم؟! خیلی از ما درس خودندمونو گذاشته بودیم واسه شب امتحان! خیلی از ما کتابامون رو در طول ترم 1 یا 2 بار فقط نگاه کردیم! (خیلی هامونم که فقط 1 بار،اونم شب امتحان!)

دوستان، مطمئناً همه ی شما داستان زندگی "هلن کلر" رو می دونین!!! دختری که در ۱۸ ماهگی در اثر ابتلا به بیماری مننژیت، بینایی و شنوایی خود رو از دست داد و ارتباطش با دنیای بیرون قطع شد! اما با تلاش و پشتکار  و امید و با کمک معلم خود "آنی سالیوان" ،دوباره به دنیای پیرامون خود بازگشت! هلن از همون بچگی مشتاق ورود به دانشگاه بوده! او در سال ۱۹۰۰ به دانشگاه «رادکلیف» وارد شد و توانست در سال ۱۹۰۴ فارغ التحصیل شود!!!!!

به تاریخ ورودش به دانشگاه و تاریخ فارغ التحصیل شدنش دقت کردید؟؟!!!! درست مثل همه ی آدم های عادی!

ما که از ندیدن استادامون گله داریم و مدام بهونه میاریم و می گیم درسی که به صورت رو در رو داده بشه خیلی بهتره! مگه هلن  تونست حتی یکی از استاداشو ببینه؟!!!!

ما که از قطع و وصل شدن صدا در کلاس می نالیم ، مگه هلن تونست حتی واسه یه لحظه! صدای استادی رو بشنوه؟؟!!!!

طبق آزمایش های انجام شده، هلن نه هوش بالایی داشته! نه حس ششم قوی ای! فقط یه حس لامسه ی فوق العاده قوی داشته! ولی فکر نمی کنم  حس لامسه بیشتر از پشتکار و امیدش مؤثر بوده!!!

دوستای خوبم، فکر کنم این مثال خوبی بود برای اینکه ببینیم چه کسانی،با چه محدودیت هایی! تونستن به هدفشون برسن! اگه ما واقعا بخوایم که از این دانشگاه با یه معدل خوب و سواد بالا! فارغ التحصیل بشیم ، حتما می تونیم! فقط باید تلاش و پشتکار بالایی داشته باشیم! مدرکی که قراره بگیریم، ارزش این تلاشو داره!!

پس ایمان بیاریم به این جمله : « خواستن،توانستن است!»

یه پیشنهاد!

من کوچکتر از اونم که بخوام شما دوستای خوبم رو نصیحت کنم یا ....! ولی می خوام یه پیشنهادی رو مطرح کنم! البته خودم هم می خوام بهش عمل کنم!

من می خوام این ترم  واقعا همه ی تلاشمو بکنم! می خوام کلی از وقتمو صرف درس خوندن کنم! می خوام واسه هر درس،فقط کتابی که استاد معرفی می کنه رو نه، بلکه چند تا کتاب دیگه رو چند بار در طول ترم بخونم! (و حتما منابع خوبی رو که به دست میارم،به همه ی دوستانم معرفی خواهم کرد)خلاصه می خوام واقعا دانشجو باشم!!! (یه دانشجوی واقعی! نه به قول یکی از دوستام که می گفت هرزگاهی بیام تو حیاط دانشگاه چرخی بزنم و....! )

اگه تلاش های زیادمون این ترم  نتیجه داد و تونستیم  نمره ها و معدل خوبی داشته باشیم، پس مشخص می شه که بیشتر مشکل از خود ما بوده! از کم بودن تلاشمون! پس با امید بیشتر و تلاش بیشتر ادامه می دیم!

ولی اگه باز هم تلاش زیاد ما نتیجه ای نداشت ، باید همگی با هم یه فکری بکنیم!