از خودم بدم می آید

من با تمام نعمت هایی که دارا هستم

از خودم بدم می آید

از خودم که خالی از عاطفه

محبت

و احساس هستم

اما

کسی

مثل خودم ندیدم که

با تمام بی عاطفگی ها

و بی محبتی ها

از مردن ِ انسانی که

 تمام عمر

با گناه

 زندگی کرد و نتوانست و نفهمید که جبران کردن یعنی چه

اینقدر ناراحت شود

من ِ متفاوت

نمی خواهم که بادیگران مثل دیگران باشم و با خودم مثل خودم

می خواهم شخصیتی مستقل داشته باشم

اما نمی توانم

چون در مکانی هستم که هر لحظه اش

مردمش با افکار و نظر هایی متفاوت می چرخند

از خودم بدم می آید

وقتی احساس می کنم که هستم

ولی دلیلی برای بودن ندارم

از خودم بدم می آید

وقتی می بینم آنچه را که دوست ندارم انجام می دهم

از خودم بدم می آید

وقتی که می بینم کسی خودش را گول می زند

از خودم بدم می آید

وقتی که می بینم به جای اینکه از کسی بدم بیاید از خودم بدم می آید

از خودم بدم می آید وقتی که میبینم

در این دنیای پر و خالی از هدف ها و امیدواری ها به زندگی

برای من هدفی نیست که لایق آن باشم

از خودم بدم آمد وقتی که ندایی در من گفت :

آیا از من بهتر هم وجود دارد ؟

اما نمی دانستم که اینقدر خودخواه و مغرور هستم.

و من می خواهم به خودم کمک کنم تا مغرور نباشم ، انسانی پر عاطفه و محبت باشم ، با هدفی که تمام عمر سعی می کنم در راه تحقق آن بکوشم و امیدوارانه تر به زندگی خودم ادامه بدهم .