چی شد که سر از اینجا در آوردیم ؟!

پی نوشت پست قبلی ( یک سال قبل همین موقع... ) به درخواست دوستان ...

و اما خودم...

تا ساعت ۸ شب کتاب هدفدار عربی دستم بود اما یه کلمه اش رو هم نخوندم!
نمی دونم چرا استرس نداشتم!!! جهت رفع استرس نداشته با مامانم رفتیم پارک و یه ساعتی قدم زدیم . اما دریغ از یه خمیازه که نشونی از خواب بده!!!
از ساعت ۱۱ داشتم سعی میکردم زود بخوابماما گمونم تا حدودای ساعت ۳ خوابم نبرد  صبح هم قبل از اینکه ساعت زنگ بزنه بیدار بودم
دریغ از یه ذره استرس ... با این که میدونستم با ۲ ماه خوندن کار خاصی سر جلسه ندارم اما بازم بی حس بودم

با اکثر دوستام تو یه حوزه بودیم و یه چیز خیلی جالب این بود که حوزه دانشکده برق یونی خودمون بود!!  البته قبلش هم اشتباهی یه سری به دانشکده علوم زدیم
انگار سرنوشت من بدجوری به این خواجه نصیر گره خورده

با اعتماد به نفس کامل نیم ساعت وقت اضافه آوردم
بعد از شنیدن اون جمله معروف :
داوطلبان عزیز وقت تمام است...
یه نفس راحت کشیدم و اومدم بیرون . تو محوطه دانشکده داشتیم با بچه ها جلسه رو تحلیل میکردیم که یه مرتبه از دهانم در رفت: کنکور که میگفتن این بوووود؟؟!!
بعد انگار که ناسزای عجیبی گفته باشم همه کسایی که اون نزدیکی بودن برگشتن و با چشمای گرد شده به من نگاه کردن دقیقا این جوری !

جاتون خالی کلی خندیدیم و بعد هم قرار گذاشتیم بعد اعلام نتایج  شریف ببینیم همدیگرو

------------------------------------------------------------------------------------

پ.ن

قبل از کنکور سوال عجیبی که همیشه تو ذهنم بود  :
یعنی سال دیگه همین موقع من کجام ؟
و حالا جواب اون سوال اینجاست !

حالا منم فکر میکنم همکلاسی هامو بیشتر از رشته و دانشگاهم دوست دارم ...

مطمئنا تو بهترین دانشگاههای روزانه هم نمی شه یه همچین اتحاد و روابط صمیمی و نزدیکی رو بین همکلاسی ها پیدا کرد

------------------------------------------------------------------------------------

مقام امن و می بیغش و رفیق شفیق,       گرت مدام میسر شود زهی توفیق !