بی عنوان

یادگار تو برایم چه بود جز خنده هایی که تا بی نهایت بر

 تابوت چهره ام می ماند.

تو را به دریا می پنداشتم آبی و پاک , چه می دانستم

 دریا هم رود می بلعد.