نسیم واژه

سمفونی بتون فضای اتاق را از فاصله دور کرده است وُمن به بهانه ی دیدن آخرین کلمات شب زده قدم زنان  فنجانی قهوه را در یک لحظه گم کرده ام  . لحن جملاتم خیلی بهت زده است با وجود اینکه تازه از فکر سفر برگشته اند اما هنوز

باید هوایشان را بیشتر داشته باشم . می خواهم تا گلبرگی از انگشتانت را بر روی نسیم واژه هایم بگذاری تا به واسطه ی توحالُ هوایشان عوض شود .