قافله سالار دل

تا گرفتار بدان طره طرار شدم***بدو صد قافله دل، قافله سالار شدم

گفته بودم که بخوبان ندهم هرگز دل***باز چشمم بتو افتاد و گرفتار شدم

بامید گل روی تو نشستم چندان***تا که اندر نظر خلق جهان خوار شدم

تا گرفتار بدان طره طرار شدم***بدو صد قافله دل، قافله سالار شدم

گفته بودم که بخوبان ندهم هرگز دل***باز چشمم بتو افتاد و گرفتار شدم

بامید گل روی تو نشستم چندان***تا که اندر نظر خلق جهان خوار شدم

خرقه من به یکی جام: کسی وام نکرد***من از این خرقه ی تهمت زده بیزار شدم

سرم از زانوی غم راست نگردد چه کنم***حال چندیست که سرگرم بدینکار شدم

گاه در کوی خرابتم و گه دیر مغان***من در این عاقبت عمر چه بی عار شدم

نرگس اول به عصا زد و آنگه برخاست***گفت آن چشم سیه دیدم و بیمار شدم

نقد جان در طلبش صرف نمودم صد شکر***راحت از طعنه و سرکوب طلبکار شدم

از کف پیر مغان دوش به هنگام سحر***به یکی جرعه ی می عارف اسرار شدم

عارف قزوینی