حیات فرازمینی

به نام خدا

دید کلی
امروزه مطالعه ما در منشأ حیات ، جستجوی ما در فضا و همچنین علم نجوم ما را به یک پنداشت فرا زمینی از حیات رهنمون می‌کند. این موضوع تا کنون بیشتر در زمینه داستانها و فیلمهای علمی - تخیلی گنجانده می‌شد. ممکن است حادثه‌ای که باعث تشکیل حیات شده ، در هر جای دیگری غیر از زمین نیز اتفاق افتاده باشد.

تاریخچه
نظریه هوش فرازمینی ، تاریخی طولانی دارد و به اتم شناسان یونانی و ارسطو در قرن چهارم پیش از میلاد می‌رسد. کپرنیک و گالیله در این نظریه تجدید نظر کردند و معلوم شد که بین زمین و پنج سیاره سرگردان شامل عطارد ، زهره ، مریخ ، مشتری و کیوان شباهتهایی وجود دارد، که از روزگاران قدیم مردم از آنها اطلاع داشتند. این واقعیت در ذهن فلاسفه قرن هجدهم کاملا جا افتاده بود.

حیات فرازمینی در قرن 20
نظریه‌هایی که در ابتدای قرن بیستم ارائه شد، تقریبا بر خلاف تصور حیات در نقاط دیگر جهان بود. یکی از این نظریات ، معروف به نظریه جزر و مدی است که در سال 1920 توسط «سر جیمز ژان» ارائه شد. طبق این نظریه ، زمین در اثر تراکم جریانی از ماده که در اثر عبور ستاره‌ای از کنار خورشید جدا شده بود، بوجود آمده است که چنین امری باید بندرت اتفاق افتاده باشد. در نتیجه بنا به نظریه جزر و مدی ، سیارات و حیات فرازمینی باید یک استثنا باشد. با مشاهداتی در سال 1943 این نظریه منتفی اعلام شد. کشفیات ستاره شناسان نظریه امکان وجود میلیاردها سیاره را قوت بخشید. در سال 1938 «الکساندر اپارین» کتابش را درباره منشأ حیات منتشر ساخت. «استانلی میلر» از راه سنتز به مواد سازنده حیات نائل شد و اولین سمپوزیوم بین الملی پیرامون منشأ حیات تشکیل گردید و ... .

تصوراتی از حیات
متأسفانه ما فقط یک نوع از حیات یعنی حیات زمینی را می‌شناسیم. اگر نمونه‌های دیگری از حیات در دست بود، راحت‌تر می‌توانستیم به جستجوی حیات در جهان بپردازیم. حیات زمینی حدود 8/3 میلیارد سال پیش آغاز شده و تا به امروز تکامل یافته است. این حیات متکی به شیمی کربن است. می‌توانیم به عنوان نمونه احتمالی ، حیات مبتنی بر شیمی سیلسیوم را تصور کنیم. به طریق مشابه ، حیات در روی زمین وابسته به فعل و انفعالات شیمیایی است که در آب روی می‌دهد. می‌توانیم حلالهای دیگر را در نمونه‌هایمان منظور کنیم.

ستاره شناسان همچنین حیات مبتنی بر ماده نوترونی غنی شده بر سطح ستارگان نوترونی را تصور کرده اند. در واقع می‌توان سیستمهایی را در نظر گرفت که کم و بیش قادر به داشتن وظایف اصلی حیات هستند. چنین محیطی شامل انرژی و ذراتی است که از فیزیک خارق العاده پیروی می‌کنند، که در فیزیک کوانتومی از آن به نام شرایط انحطاطی یاد می‌شود. کل این نظام احتمالا می‌تواند به ساختارهای پیچیده و پردازش اطلاعات انجامیده باشد.

تحقیقات هوش فرازمینی
گذشته از کاوشهای فضایی که توسط زیست شناسان ، فیزیکدانان و شیمیدانان برای یافتن حیات در جاهای دیگر صورت می‌گیرد، باید با بردباری در جستجوی علامتهایی باشیم که احتمالا آنها می فرستند. اختر شناسان از پشت تلسکوپهای رادیویی الکترونیکی و بزرگ خود مانند جاسوسان به دنبال این علامتها هستند. برای این منظور در سال 1959 تشکیلاتی به نام ستی (تحقیقات هوش فرازمینی) پایه گذاری شد. از آن زمان چند دهه می‌گذرد و ستی در اثر پیشرفت علم نجوم قوت گرفته است و هدف آن یافتن پاسخ این سوال است که:

آیا ما در فضا تنهاییم؟