چرا اینهمه نگرانی
یکم. در روزهای اخیر خبرها از جانب رسانههای اقتدارگرا همگی دارای اهداف مشترکی است:
1- گرفتن نوک پیکان حمله به اصلاح طلبان با انواع ترفندها
2- خط و نشان کشیدن برای اصلاح طلبان و انواع تهدیدها
3- نشان دادن چهرهای وابسته از اصلاحطلبان
4- و در نهایت آماده کردن بستر حذف آنان در انتخابات
با مشاهده گذرا بر روی تیترهای روزهای اخیر تمامی این رسانهها از رسانه ملی گرفته تا نشریات وابسته به حکومت مانند کیهان خواهید دید این چهار مورد به وفور در آنها دیده میشود.
بر کسی پوشیده نیست که تمامی این تلاشها و تهمتها و افتراها و شیطنتهای رسانهای و چسباندن حرفهای نزده به برخی اصلاحطلبان تنها برای رسیدن به گزینه چهارم است، یعنی بستر سازی حذف کامل اصلاح طلبان موثر از انتخابات آتی و آماده کردن فضا برای برپا کردن دوباره یک مجلسی مشابه امروز و از پیش تعیین شده، مانند آنچه در مجلس هفتم رخ داد.
دوم. بررسی گفتارها و رفتارهای این رسانهها در سالهای اخیر و به خصوص پس از پیروزی محمود احمدینژاد در انتخابات ریاست جمهوری نشان دهنده این مسئله است که در هر مقطع زمانی اقتدارگرایان با شادمانی تمام اعلام کردهاند که مردم از اصلاح طلبان ناامید شدهاند و دیگر به آنان اطمینان ندارند.
در مقطع زمانی پس از انتخابات جریان پیروز در آن دوره با هدف تحقیر اصلاحات و اصلاح طلبان مدام با به کار بردن اخبار و تحلیلهای اینگونه سعی در ناامید کردن این جریان سیاسی و به نوعی بی انگیزه کردن این جریان برای ادامه حیات و خالی کردن صحنه را برای رقیب در آینده خالی بود، که البته این هدف تا به امروز به سد استقامت اصلاحطلبان خورده است.
سوم. با نزدیک شدن به یک مقطع سرنوشت ساز در عرصه تصمیم سازی کشور از سوی مردم، این رسانهها که تا دیروز داد و فغان بر میآوردند که اصلاح طلبان و مردم در دو خط دو جدا شده از هم حرکت میکنند، امروز سعی میکنند زمینه حذف آنان را قبل از انتخاب مردم آماده کنند.
حال سئوال این است که پس این همه ترس و نگرانی برای چیست؟ مگر مردم از اصلاح طلبان ناامید نشده بودند؟ مگر این مردم نبودند که مشت محکمی در انتخابات ریاست جمهوری به دهان اصلاحات زدند؟ پس چرا امروز سعی میشود به هر بهانهای آنان را ناجوانمردانه از صحنه حذف کرد؟
پاسخ به این سئوال شاید حاوی این نکته اساسی باشد که اقتدارگرایان نیز به خوبی خود اصلاحطلبان دریافتهاند که رمز شکست اصلاح طلبان در گذشته تفرقه بوده است و امروز به مدد محمد خاتمی و عقل جمعی، ائتلاف جایگزین تفرق شده است و این امر جز نوید پیروزی در آینده نخواهد بود و به همین دلیل است.
امروزه در اردوگاه محافظه کاران و اقتدارگرایان تفرقه حرف اول را میزند و به همین دلیل تمام تلاش آنان این شده است که این تفرقه را به خارج از محیط خود و اصلاح طلبان تعمیم دهند.
چهارم. امروزه بر ماست که با نگاه پختهتر نسبت به گذشته، در پی ساختن آینده باشیم و نشان دهیم که در چرخه روزگار اصلاحات را تفدیده کرده است و نگاهمان به پیش پایمان نیست و ائتلاف و اتحاد و همبستگی و مشارکت دستهجمعی را راهکار نجات کشور میدانیم.
نوشتاری از: حنیف مزروعی