زهره یا ناهید که بهش ونوس هم میگن یکی از زیباترین سیارات منظومه ماست و تو منظومه ما وقتی از رو زمین به آسمون نگاه می کنیم بعد از ماه خودمون زهره پرنورترین کره است.
در تمامی زبانهای عالم و با تمامی لهجه ها این سیاره به سیاره ای پاک و منزه معروف بوده است به جز در زمان رومیان باستان که آن را افریته یا ناپاک می نامیدند.
این سیاره هیچ قمری ندارد (اگر هم داره ما که تا حالا ندیدیمش).
ما هیچ وقت نمی تونیم سطح ناهید رو ببینیم. در واقع اون چیزی که ما میبینیم ابرهای ناهید هستند. میدونید راستش رو بخواید اگه بخوایم به جو ناهید از کنار نگاه کنیم میبینیم که پایین ترین ابرها ۳۵ کیلومتر با سطحش فاصله دارن. بعد از اونا یه لایه به ضخامت تقریبا ۱۰ کیلومتری از ابرها رو میبینیم. بعدش دوباره یه فضای خالی داریم به ضخامت ۵ کیلومتر و در آخر هم یک لایه ۱۵ کیلومتری از ابرها وجود داره.( که رسما داره اینو میگه که عمرا نمیشه به این آسونیا سطح زهره رو دید)
اون قدیما وقتی که ناهید رو در بامداد میدیدند بهش ستاره صبحگاهی می گفتند و زمانی که اون رو تو شامگاه میدیدند اونو ستاره شامگاهی مینامیدند.
ناهید معمولا ۷ یا ۸ ماه در افق صبحگاهی قرار می گیرد و سپس بعد از این مدت در افق شامگاهی دیده می شود. و این عمل تکرار می گردد.
اگه از سمت شمال منظومه شمسی به سیاره های داخلش نگاه کنیم می فهمیم که همه سیارات به جز زهره و اورانوس در جهت خلاف عقربه های ساعت هم به دور خودشون و هم به دور خورشید می چرخند.( که این اند تفاهم بین خانم خوشگله منظومه ما یعنی همون ونوس و شاخ آقایون منظومه یعنی همون آقای برجیس خوانه)
موفق باشید...
آرمین جووووون
عالی بود
من یکی که خیلی استفاده کردم
موفق باشی