KNToosi.in - همکلاســــی

وبلاگ گروهی دانشجویان ِ دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

KNToosi.in - همکلاســــی

وبلاگ گروهی دانشجویان ِ دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

بازی دانشگاه وما

دوستان ما چه بر حسب علاقه وچه بر حسب اتفاق اجبارو…. این دانشگاه  را با تمام شرایط خاصش پذیرفته ودر حال حاضر به عنوان یک دانشجوی مجازی مشغول به تحصیل می باشیم ما بر طبق تعهدات دانشگاه ودر مقابل مبلغی که پرداختیم مطالباتی را نسبت به دانشگاه داریم و همانطور که اکثریت شما می دانید مطالبلت خود را به شیوه های مختلف (تجمع و نامه ویا رابط) در خواست کردیم وآنها با فریب کاری های ماهرانه ای فقط ماراسرگرم کردند ودر حال حاضر وضعیت ما تعریف چندانی نداردیک نمونه ی بارز آن اینست که وقتی نتوانستند کلاس های اینترنتی ما را به شکل معقول برگذار کنند و در پی اعتراضات ما کلاس های حضوری یک هفته در میان را برای ما گذاشتند  که البته بچه های شهرستانی از این مصیبت بی بهره اند وهمان طور که می دانید این کلاسها هیچ فایده ای جز دیدار دوستان ندارد تدریس یارها برنامه ی مدونی ندارند کلاس ها شلوغ است و……  این آب نبات چوبی سرخ و خوش مزه ای است که در ازای اعتراضا تمان دادند تا شاید ساکت شویم در صورتی که مشکلات ما فراتر از این حرف هاست مثلا دکتر بهرامی اقدام به ارائه ی درس به شکل offline نمودند ودر کلاس های on line  فقط به رفع مشکل می پردازند استاد نوروزی ودیگر اساتید نیز دست به اقدام هایی از این دست زدند (چرا؟) چون ترم باید تاآخر دی تمام شود (خلاف وعده ی دانشگاه مبنی بر طولانی تر شدن ترم )و حال آنکه حجم زیادی از درس ها هنوز تدریس نشده وباید هرجوری هست   زود تر تمام شود جیب دانشگاه دارد خالی می شود وهر چه زود ترباید به کمک های بلا عوض ما دست رسی پیدا کند  و در این میان به ما یاد آور می شود که  اختلال های جزئی(البته چندان جزئی نیست) در کلاس ها دلیلی بر سهل انگاری دانشجویان نیست جالب است این سخنان را پس از سه ماه مذاکره به ما تحویل داده است واین حرف توهینی به تمام دانشجویان است البته برخورد مسئولین دانشگاه(بجز تعداد معدودی) با دانشجویان نیز کمتر از این توهین نیست وضع ما به جایی رسیده است که حتی استادان نیز نسبت به ما دیدی منفی پیدا کرده اند واین درواقع پاسخ مذاکرات سه ماه ی ماست

وعده های دروغین  و بی پایه و اساس دانشگاه خیلی از ما هارا خسته خیلی هارا ناامید وبعضی ساده دلان را امید وار نموده است ما به عنوان دانشجو که نگران اینده ی خوشیم (البته این اینده شاید محدود به ترم آینده باشد)چه باید بکنیم؟

به نظر من حضور فعالانه ی ما حلال مشکلات ماست واین حضور فعالانه مربوط به تک تک ماست چون دید مسئولان دانشگاه آنقدر تنگ وپست است که در جواب رابطین ما میگوییند مشکل فقط برای شما چند نفر است وگر نه دیگر دانشجویان نیز به وضعیت موجود اعتراض می کردند

به عقیده ی من دیگر اعتماد به سخنان ووعده های فریبنده ی دانشگاه غلط محض ودیوانگی است

نظرات 4 + ارسال نظر
محسن, فا, شنبه 17 آذر 1386 ساعت 09:00

من موافقم
در ضمن باید حتما موقع اعتراضاتمون به دانشگاه بفهمونیم که لازم نیست یه سگی مثل زمانیِ آشغال رو بزارن مسئول ما یا اگر هم میخوان بزارنش بهش حالی کنن که چه طوری باید زر بزنه این مرتیکه به هیچ وجه حق نداره با این لحن صحبت کنه اگر با خودش مثل سگ رفتار کردن تو بچگی نباید به خودش اجازه بده که اینجا عقده هاش رو خالی کنه

با درود بر شما

اینها همه مسائلی هستند که همه ی ما کمابیش٬ کمی اغراق آمیز یا واقع بینانه٬ به هر نحوی با این مسائل آشناییم٬ و بیان این مسائل هنر چندانی نمی خواهد٬ و در واقع حکایت همان مثل می باشد که: از کرامات شیخ ما چه عجب٬ که مشت باز کرد و گفت: یک وجب!!!

اما راهکار شما در قبال این همه شکوائیه چیست؟!
آیا تنها قرار است که شکوه کنیم و آیه ی یأس نجوا کنبم؟!
اگر مبنای کار شما این است که فکر نمی کنم سودی به حال دانشجویان داشته باشد٬ پس بیاییم با ارائه ی راهکارهای خود در حل مشکلات یاری رسانیم٬ و در این وادی سهیم باشیم.

با آرزوی بهترین ها برای همه ی شما دوستان عزیز
تا درودی دگر بار بدرود

, , شنبه 17 آذر 1386 ساعت 10:02

با سلام . من هم با اقای صفری موافقم این اتفاق نباید میافتاد حالا که افتاده باید به فکر بهترین و عاقلانه ترین راه بود. یعنی اتحاد و همبستگی ما و خلع سلاح دانشگاه!!!!!!! الان با اعتراض های فردی کار به جایی نمی رسه و مشکلات دو چندان خواهد شد چاره ی ما فقط شورای صنفی یعنی اتحاد در جهت بهبود اوضاع.درباره ی رفتار اقای ز نیز باید یک اخطارهایی داده بشه واقعا در شعن یک مسئول نیست!

رویا, IT, شنبه 17 آذر 1386 ساعت 10:47

منم با فکر چاره کردن موافقم!
این گله و شکایت هارو دیگه همه از بر شدیم!
با نظر آب نبات چوبی تان موافقم! این کلاسا اصلا کمکی نمی کنه! تازه هنوز درس هامون تکراریه!! درس های جدید ترم دیگر که بماند!!
ولی آخه چاره چیه؟ پیشنهاد دادن این آب نبات چوبی به ما مثل اینه که یکی رو رو پشت بوم گیر بندازن و با اسلحه ای در دست بگن:
۲ راه داری! یا وایسی با گلوله می کشمت!ولی اگه نمی خوای بمیری میتونی بپری پایین!
فعلا بیشتری هامون پایین پریدن رو انتخاب کردیم!خیلی ها دست و پا شکسته از کلاسای حضوری میان بیرون.فقط چون از هیچی بهتره!!
وقتی آپشن دیگه ای بهمون نمی دن می گین چی کار کنیم؟؟!

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد