من با تو همکلاسی ام !
به نام خدا
من به رشته ای که انتخاب کردم خیلی علاقه دارم ، مهندسی فناوری اطلاعات !
در انتخاب رشته ی دانشگاه ، حدود 30 انتخاب اول رو مهندسی فناوری اطلاعات زدم ، حدود 20 انتخاب بعد رو مهندسی صنایع زدم و بعد از آن هم حدود 30 انتخاب مهندسی نرم افزار زدم ! بعد از این سه رشته تقریبا بقیه رو مخلوط زدم ، مثلا 2 تا مهندسی برق ، 1 مهندسی عمران و ...
از نوع انتخاب رشته ام ، کاملا هویداست که به سه رشته ی فناوری اطلاعات ، صنایع و نرم افزار به شدت علاقه مندم !
از دانشجوهای دیگه هم در مورد علاقه هاشون پرسیدم ، و میتونم بگم علاقه مندی های مشترک زیادی بین دانشجوهای این سه رشته پیدا میشه !
در دانشکده های دیگه ی خواجه نصیر و دانشگاههای دیگه ، وقتی شورای صنفی تشکیل میشه ، هیچکس کاری به رشته نداره و مثلا نمیگن که به تعداد مساوی از همه ی رشته ها در شورای صنفی نماینده باشه ، به نظر بنده ما هم نباید کاری به رشته هامون داشته باشیم و در انتخابات شورای صنفی ( انتخاب نماینده برای رفع مشکلات آموزشی و رفاهی و... ) نباید بحث رشته ها رو مطرح کنیم ، همینطونر بحث جنسیت رو !
یعنی اگه همه ی اعضای اصلی شورای صنفی ( نمایندگان دانشجویان ) رشتشون مهندسی صنایع بود ، و اگر همشون دختر بودند ، هیچ اعتراضی نکنیم ، مشکلاتمون رو به آنها انتقال بدهیم و هر موقع که لازم شد ازشون حمایت کنیم و اونا رو واقعا نماینده ی خودمون بدونیم و این طرز تفکر که هرکس باید به فکر هم رشته ای خودش باشد را کاملا از بین ببریم !
ما از هر رشته ای که باشیم و از هر دانشکده ای که باشیم ، همکلاسی هستیم ! و باید از همکلاسی دفاع کنیم و مشکلات همکلاسیمون رو رفع کنیم !
به ما میگن دانشجوی الکترونیکی ! یعنی در وجود همه ی ما الکترون هایی وجود داره ، اگه ما از هم جدا باشیم ، این الکترون ها در جای خودشون ثابت می مونند و هیچ جریانی رو به وجود نمی آورند ، اما اگه دست به دست هم بدیم ، الکترون های وجودمون میتونند از مداری که بین ما تشکیل شده به صورت یک جریان الکترونیکی عبور کنند ، اونوقت کافیه که یه لامپ در این مدار نصب بشه ، آنقدر این لامپ به ما روشنایی میده که برای هر سه رشته کافیه ، اگه یه آهنربای الکتریکی ، در مدار بینمون قرار بدیم ، اونوقت با این آهنربا میتونیم دوست ها رو به خودمون جذب و دشمنانمون رو دفع کنیم !
این لامپ یا این آهنربا ، شورای صنفی دانشجویان الکترونیکیه ! ( که البته هنوز تشکیل نشده ) اگه فقط خدایی نکرده یک نفر بخواد تفرقه ایجاد کنه ، اونوقت مدار باز میشه و لامپ خاموش میشه ، و دیگه هیچ کاری از دستمون بر نمیاد ، پس بیایید خیلی صادقانه و محترمانه از همدیگه انتقاد کنیم تا سوء تفاهم ها از بین بره و توی دلمون از کینه و نفرت چیزی باقی نمونه ! بیایید برای اتحاد تلاش کنیم ، دانشگاه ما رو تنها گذاشته ، ما همدیگرو تنها نذاریم !
بیایید آنقدر توی هم حل بشیم که یادمون بره رشتمون چیه ، آنقدر ویژگی های مشترکمون رو فریاد کنیم که یادمون بره اختلاف نظرهایی هم بین ما هست !
درخواست اتحاد از مهندسی صنایع : تلاش برای بهبود اوضاع
درخواست اتحاد از مهندسی نرم افزار : اتحاد و هماهنگی
درخواست اتحاد از مهندسی IT : برای رسیدن به اتحاد واقعی
نظر یادتون نره !
توصیف جالبی بود،
و خیلی درست!!
تشبیه جالبی بود تشکر می کنم از این که شما هم به فکر انسجام واتحاد این جمع بزرگ هستید متشکرم به عنوان کوچکترین عضو این جمع
در سال اتحاد ملی و انسجام اسلامی باید با هم متحد بود
توکلی جان این مقاله ات با قبلی چقدر فرق کرده.واقعیه یا ظاهری؟
مجید جان ، دوست عزیزم ، در متن قبلی که لینکش را هم در پایین همین متن داده ام ، در مورد نحوه برخورد با اختلاف نظر توضیح داده ام و از انتقاد دفاع کرده ام و در این متن هم نوشته ام که :
بیایید خیلی صادقانه و محترمانه از همدیگه انتقاد کنیم
فکر میکنم سوء تفاهم شده است و این جمله را ندیده ای ، انتقاد کردی ، سوء تفاهم رفع شد ، اما اگر انتقاد نمی کردی ، سوء تفاهم باقی می ماند ! من دقیقا همین نوع انتقاد را ، برای اتحاد مفید می دانم !
و از انتقادت صمیمانه سپاسگزارم !
http://kntu.blogsky.com/?PostID=1038
واقعا فقط همینو میخوام. ممنون از اینکه اینا رو گفتی
mamnoon kash az aval hamintor boodim halam dir nashode chera vaghti mitoonim doost bashim va moshkelato hal konim ba lajo laj bazi pish berim va kararo bad tar konim vaghan mamnoon az lotfetoon kash hamishe hamintor bashin
ممنونم ازتون
سلام.واقعا ممنون متنتون حرف خیلی از ماهارو زد. ((برای رسیدن هیچوقت دیر نیست)) درسته ۳ماه گذشته ولی هنوز دیر نشده .
عالیه! ممنونم!
امیدوارم یک روز برسه که اگه مطلب نوشته شه که بخواد اتحاد ما رو بهم بزنه یا ۲۸۶ تا نظر داشته باشه یا هیچی..
ممنونم حمید جان
ما بلاخره پایان خوش داستان را دیدیم ولی کلاغه به خونه اش نرسید. فرزان جان خوشحالم در تمام مدت بحران از کوره بیرون نزدی و کنترل داشتی و مسیر حرکت حساب شده ای انتخاب نمودی.مطمنا حمید نیز بچه ها را به آرامش تشویق خواهد کرد. در جو آرام بهتر میشه تصمیم گرفت.
با درود بر حمید عزیزم
آرمان زیبایی بود٬ ولی چه سود که ما با آرمانهایمان توان از زیستن نداریم٬ و با واقعیاتی مواجهیم که باید بر طبق آنها روشهای زیستن و برگزیدن را انتخاب نماییم!
با بحث جنسیتی شما موافقم٬ که هر تعداد دختر یا پسر انتخاب شدند می توانیم مشکلاتمان را به آنها انتقال دهیم٬ ولی با بحث میان رشته ای شما موافق نیستم.
مثال: در مجلس یک کشور از هر استان٬ شهر٬ بخش و غیره نماینده ی خاص به آن منطقه انتخاب می شود که از آن مرز و بوم بوده و به مسائل بومی آن منطقه واقفند٬ و مسلما در صدد رفع مشکلات آن منطقه خواهند بود٬ حال اگر بخواهیم بگوییم که٬ نیازی به انتخاب منطقه ای نیست و هر شخصی از هر ناحیه ای که تمایل دارد نامزد شده و به مجلس بیاید٬ فکر می کنید چه حادثه ای رخ می دهد؟؟!!
درست حدس زدید! یک فاجعه!
آن فاجعه این خواهد بود که از شهرهای صنعتی نمایندگان بیشتری انتخاب می شوند و تنها به مسائل آنها پرداخته خواهد شد٬ و مناطق محروم همچنان محروم خواهند ماند!
بنابراین در اینجا هم حکایت اینچنین است٬ شخصی که در رشته ی کامپیوتر مشغول به تحصیل است٬ در کلاس های این گروه شرکت می کند٬ مسائل این گروه را به عینه حس می کند٬ بسیار بهتر می تواند مسائل مربوط به گروه خود را طرح کرده و حل نماید٬ همچنین از گروه های دیگر٬ حال فرض کنید که همه ی نمایندگان از یک گروه باشند٬ آن نمایندگان حداکثر بتوانند مشکلات ۱۵۰ نفر زیر گروه خود را حس کرده و حل نمایند٬ ولی هرگز نمی تواند مشکلات ۳۰۰ نفر دانشجوی دیگر که اصلا در کلاس های آنها حضور ندارد حس کرده و حل نماید٬ ولی زمانی که حداقلی از نمایندگان و یا تعداد مساوی مختص هر کدام از رشته ها باشند٬ به حتم هم می توانند مشکلات گروه خود را به خوبی حس کرده و حل نمایند.
بنابراین باید سهمیه بندی رشته ای یا حداقلی از هر گروه لحاظ شوند تا مشکلات هرچه بهتر طرح و حل شوند.
و این تقسیم بندی رشته ای نه تنها فصل به وفاق نمی شوند بلکه با حل مشکلات و برآورده شدن خواسته ی همگان موجب به اتحاد هم می گردد٬ در صورتیکه اگر همه ی نمایندگان از یک رشته باشند و تنها مشکلات آن گروه حل شود و مشکلات دیگر گروه ها بطور ناقص حل شوند موجب وفاق می گردد.
این الکترونها هم با وجود نماینده از تمامی رشته ها دست به دست یکدیگر می دهند و موجب روشنایی آن لامپ می گردند٬ نه با وجود نمایندگان متفرقه ای از یک یا دو رشته!
با امید به تشکیل شورای صنفی متحد
تا درودی دگر بار بدرود
با درود بر پویای عزیزم
بنده شورای صفنی دانشجویان الکترونیکی را با شورای صنفی دانشکده مکانیک یا برق ، مقایسه میکنم و تو آن را با شورای کل کشور ؟؟؟؟؟؟
به نظرت ، ما به شورای صنفی ِ دانشکده ی برق نزدیک تریم یا به مجلس شورای اسلامی ِ یک کشور ۷۰ ملیونی ؟؟؟؟؟
چرا مشکل ، رشته ی دیگر را نتوانیم حس کنیم ؟
به فرض ، من اگر به فرزان ( نماینده ی نرم افزار ) بگویم : امروز تخته وایت برد خوب نبود ، به نظرت فرزان حرف منو درک خواهد کرد ؟ مسلما به خوبی درک خواهد کرد ، چون در کلاسی شبیه به کلاس من درس خوانده است و با اینگونه مشکلات مواجه شده است ، مشکلات ما دانشجویان الکترونیکی بیش از آنچه فکر میکنی به هم شبیه است !
شاید فرزان آن روز کلاس خوبی را تجربه کرده باشد اما اگر نماینده ی محبوب دانشجویان الکترونیکی باشد ( که هست ) قطعا از اینکه تخته وایت برد کلاس من بد بوده است ، ناراحت خواهد شد و با من همدردی می کند و سپس برای رفع مشکل اقدام می نماید !
اما اگر فرزان همیشه به فکر هم رشته ای های خودش باشد ، و در غم من شریک نشود ، چطور می تواند در خوشحالیم شریک شود ؟ و چطور طعم اتحاد را خواهیم چشید ؟
نماینده ، اگر واقعا خود را مسئول بداند ، از هر رشته ای که باشد ، مشکل را رفع می نماید و اگر خود را مکلف به رفع مشکل نداند ، حتی برای رفع مشکل هم رشته ای خودش نیز ، شانه خالی خواهد کرد !
برای همین می گویم که محدودیت جنسیتی و رشته ای را برداریم تا حقیقتا محبوب ترین و مقبول ترین دانشجوها ( مثل فرزان ، سعید ، خانم حمیدی ، خانم صفاجو ، خانم دوست عباسی ، پیام و مهیار ) انتخاب شده و خود را نماینده ی همه دانشجویان الکترونیکی بدانند !
آفرین بر پویا ودقتش در امور صنفی دانش جویی ، فقط باید از تیوری بیای بیرون ویک نمونه از شوراهای صنفی درست کنی تا اگر عملا ایرادی پیدا بشه قابل برطرف کردن باشه. موفق باشی
آقای توکلی واقعا ازتون ممنونم
از آقای صفری هم ممنونم که اینقدر با دقت به مسائل نگاه می کنن
اقای توکلی ازتون ممنونم
خیلی خوب بود.منم به شخصه با حرفاتون موافقم.ممنونم ازتون.
سلام آقای حمیدی
به نظرمی رسه که تعداد خیلی زیادی از دوستان با این مطلب شما موافق نیستن!!!!
شاید دلیلش بی اعتمادی به شما و به نوشته هاتون باشه!!!!
من پیشنهاد می کنم که شما دیگه از این جور مطالب ننویسید!همون (به نام سلطانی که برای صحبت با او.....) فکر می کنم برازنده تر باشه!!!
واقعا متاسفم که شما این طور فکر می کنید(دانشگاه مارو تنها گذاشته)؟؟؟!!!فکر می کنم شما باید بدونید که اگه دانشگاه نباشه،دانشجویی هم نیست!!!البته اگر شما دانشجو باشید!!!شما بیشتر جویای بهانه های بی منطق برای اعتراض و ایجاد تفرقه بین هم رشته ای های خودتون با بقیه ی رشته ها هستید تا جویای دانش!!!
حمید جان سلام
دستت درد نکنه و خسته نباشی!
امیدوارم این وبلاگ همشه جای دوستی و تعامل همه باشه و اتحاد و احترام و عدالت و مساوات ثمره شیرین این همکوشی باشه
اعلام برنامه امتحانی در حالی که دکتر !عقیق میگه یک ماه ترم ما اضافه شده بی شرمیه
با تشکر از تعاملات مثبت دانشجویان عزیز الکترونیکی یک تذکر دوستانه را لازم می دانم
درست است که در ترم تحصیلی جاری واحدهای ارائه شده به سه رشته مشترک می باشد و به تبع آن مشکلات نیز مشابه می باشد اما با تخصصی شدن واحدها در ترم های آتی مطمئنا مشکلات هر رشته با دیگران متفاوت خواهد شد لذا به نظر می رسد حضور نمایندگان به تعداد مساوی از هر رشته ضروری است
ضمنا تجربه نشان داده که در تعاملات اجتماعی حضور افراد از هر دو جنس می تواند نتایج موفق تری را به ارمغان آورد
omidvaram hamato0n movafagh bashin ,va mamno0nam azato0n va3 in matne do0staneie ke neveshtid,namordimo 1 baram azin matna kho0ndim
من با تو ام همکلاسی !
من با تو همکلاسی ام !!!
با درودی دگر بار بر حمید عزیزم
در ابتدا بد نیست این نکته را متذکر شوم در علوم سیاسی و مباحث اینچنینی٬ یک مورد خاص را که قصد مطالعه بر روی آن دارند٬ با مقایسه ی آن با اهداف و معیارهای کلان آن را مورد مطالعه و ارزیابی قرار می دهند٬ و سپس آنرا به موار تحتانی تعمیم می دهند٬ و این نکته پر واضح است٬ چراکه اگر نمونه ای در مقیاس کلان خود به بوته ی آزمایش گذاشته شده و پاسخ دهد به راحتی آن را می توان به موارد پایینی خود تعمیم و گسترش داد!
اما در ادامه افزودی که ما به شورای صنفی دانشکده ی برق یا مکانیک نزدیک تریم یا مجلس یک کشور ۷۰ میلیونی؟!
در درجه ی اول که دلیل فوق در جایگاه خود استوار است٬ و در درجه ی دوم!
در درجه ی دوم هم به حتم که نمونه ی آزمایشی ما با مجلس کشور ۷۰ میلیونی نزدیک تر است تا شورای صنفی دانشکده ی برق یا مکانیک!
چرا؟! دلیلش واضح است!
در شورای صنفی دانشکده ی برق یا مکانیک (که در اینجا نمونه ی اول آن یعنی دانشکده ی برق را مثال می زنم٬ که دانشکده های دیگر هم مانند آن هستند) همگی در یک رشته حداقل تا سه سال اول تحصیل می کنند٬ و آن برق عمومی است٬ و سپس در سال سوم هریک از آنها تغییر گرایش می دهند و به یکی از گرایش های الکترونیک٬ قدرت٬ مخابرات٬ کنترل و یا ... می روند که باز هم نقاط مشترک زیادی دارند.
اما در مجلس یک کشور ۷۰ میلیونی نمایندگانی از اقصا نقاط آن کشور با مسائلی مختلف در آن مجلس جمع می شوند٬ تا مسائل خود را پیش برند.
اما حکایت ما دانشجویان الکترونیکی چگونه است؟!
آیا ما همه مان رشته های یکسانی داریم و واحد های یکسانی را خواهیم گذراند؟!
یا اینکه از ۳ رشته ی متفاوت٬ با مسائلی متفاوت هستیم؟!
من فکر می کنم که ما در جایگاه دوم قرار داریم!
بنابراین وضعت ما اصلا با شورای صنفی دانشکده ی برق یا هر دانشکده ی دیگری قابل قیاس نمی باشد.
اما در ادامه هم افزودی که ما می توانیم مشکلمان را با نماینده ی کامپیوتر و یا هر رشته ی دیگری طرح نماییم و او مشکل ما را حل نماید٬ او که مشکل ما را حس نکرده و یطور دقیق از جزئیات آن آگاهی ندارد٬ بهتر و سریع تر می تواند مشکل ما را حل نماید٬ یا فردی که هم رشته ای من بوده و در آن کلاس حضور داشته اید٬ و آن را به عینه دیده و آگاهی کامل و همه جانبه ای از آن دارد؟!
فکر می کنم که کاملا واضح باشد که هم کلاسی و هم رشته ای من بدین نکته به خوبی واقف است٬ و می تواند این مشکل مرا حل کند٬ تا فرد دومی که معلوم نیست از چه طریقی٬ در چه زمانی٬ با چه جزئیاتی و با چه آگاهی این اطلاعت را دریافت نموده است!
سر کار خانم حمیدی هم به درستی به این نکته ی جالب اشاره نمودند که: در ترم تحصیلی جاری واحدهای ارائه شده به سه رشته مشترک می باشد و به تبع آن مشکلات نیز مشابه می باشد اما با تخصصی شدن واحدها در ترم های آتی مطمئنا مشکلات هر رشته با دیگران متفاوت خواهد شد لذا به نظر می رسد حضور نمایندگان به تعداد مساوی از هر رشته ضروری است.
بنده حتی معتقدم که در این ترم تحصیلی هم که ما دارای واحدهای مشخصی بودیم٬ دارای مشکلات یکسانی نبودیم٬ و آنها را به عینه دیدم٬ که در اوایل ترم به علت جمعیت کم دوستان صنایع آنها مشکل چندانی در برگزاری کلاس ها نداشتند٬ ولی دانشجویان IT به علت تعداد بیشترشان با مشکلات عدیده ای روبرو بودند٬ و همچنین بعضی از دوستان صنایع و کامپیوتر از استاد یکی از دروس خود رضایت کامل و حتی نسبی را نداشتند٬ ولی ما از استادمان رضایت کاملی داشتیم! حال چه رسد به ترم های آینده که واحدهای ما از هم تمایز خواهند داشت!!!
بنابراین٬ چنبن مسائلی را باید به عینه در بطنش بود و حس کرد تا توان از رفعش را داشت!
و در انتها هم باید عرض نمایم که مقبولیت مورد نظر شما در صورتی بوجود می آید که دانشجویان شاهد و ناظر حل مشکلاتشان باشند٬ نه اینکه در روز اول مقبولیت نسبی را داشته باشند٬ و در آینده شاهد باشند که مشکلاتشان همچنان باقیست!
از قدیم هم گفته اند: جنگ اول به از صلح آخر است!
پس این جنگ را بر خود بخریم تا همیشه شاهد صلح جاوید آن باشیم٬ البته من جنگی را نمی بینم٬ و اگر به تعداد مساوی و یا حداقلی از هر رشته نماینده وجود داشته باشد٬ نه تنها جنگی وجود نخواهد داشت٬ بلکه آن مقبولیت اولیه هم وجود خواهد داشت٬ و چه شاید که بر عکس٬ در حالت پیشنهادی شما حتی آن مقبولیت اولیه وجود نخواهد داشت٬ چراکه اگر منی که رشته ام صنایع بوده٬ و تعداد کمتری از دانشجویان در این رشته تحصیل می کنند٬ به تبع آن نماینده ی من از شمایی که رشته اتان IT بوده٬ و تعداد بیشتری در این رشته تحصیل می نمایند٬ رأی کمتری خواهد آورد٬ و انتخاب نشده٬در صورتیکه به حتم دانشجویان صنایع خواستار حداقل نماینده٬ و یا تعداد مساوی نماینده٬ برای حل مشکلاتشان بوده اند٬ ولی تنها به دلیل تعداد کمتر دانشجو نماینده ی آنها انتخاب نشده٬ و عدالت هم رعایت نشده٬ و به حتم آن مقبولیت اولیه هم برایشان وجود نخواهد داشت٬ چه رسد به آینده که ناظر آن باشند که حل مشکلاتشان هم دارای پیشبردی نمی باشد!!!!
با آرزوی بهترین ها برای تو دوست خوبم
تا درودی دگر بار بدرود