قطعه ادبی

تو به من خندیدی

 و هیچ  نمی دانستی که من با چه دلهره ای سیب را از باغچه ی همسایه دزدیدم           باغبان از پس من تند دوید       

  سیب را دست تو دید       

  غضب آلود به من کرد نگاه

سیب دندان زده از دست تو افتاد به خاک 

و تو رفتی و هنوز                                  سالهاست

 آرام آرام                                               خش خش گام تو تکرار کنان

می دهد آزارم             و من اندیشه کنان      غرق این پندارم        

 که چرا خانه کوچک ما سیب نداشت.