سالیست که چشم من به در دوخته است !

سالیست که چشم من به در دوخته است

از درد فراقت جگرم سوخته است

گو ای تو که پاک و مهربان بود دلت

رسم بی وفایی ز که آموخته است

دلتنگ محبت تو ام من شب و روز

دوری ز تو آتش به دل افروخته است

در اوج جوانیم ولی رفتن تو

اندر دل من رنج و غم اندوخته است!

                                                  شعر از:فرناز فامیلی