داریوش کبیر یا جلاد کبیر

خط های قرمز رنگ عینا از زبان داریوش کبیر بیان شده حتما بخوانید

داریوش کبیر در کتیبه بیستون به نگارش برخی از رفتار های خود پرداخته این کتیبه ها به دو خط میخی و بابلی نوشته شده و در میان این کتیبه ها نقش برجسته ای وجود دارد که نقش داریوش و برخی از سر دسته های شورشیان نیز به تصویر در آمده

آن طور که در نقش برجسته مشخص است داریوش رفتاری کاملا غیرانسانی با این افراد داشته افرادی که بعضا برای حفظ دین ،ناموس ، فرهنگ ، سرزمین و زبان خود سر به شورش در آورده و در پی استقلال و گرفتن حق خود تلاش کرده اند اما امروز گردن آنها با طنابی سترگ بسته شده
در کتیبه ها نیز شرح برخورد با این دسته از افراد را بیان می کند که حتی قلم خجالت بر نوشتن آنها می کند

در ابتدا نمای کلی تصویر را می بینیم مردمان پیشین این سرزمین را با قد و قامت کوتاه می بینیم و در جلوی آنها داریوش کبیر را با قد و قامتی بسیار بلند و هیکلی ورزیده می بینیم

نه تنها در هیچ یک از چهره ها هیچ اثری از ترس واهمه پیش از مرگ نیست بلکه چهره ای را می بینیم که در این میان پوزخندی پر تمسخر بر لب دارد

مسلم است افرادی که تمام هویت آنها همچون سرزمین و ناموس و زبان و فرهنگ و حتی دین آنها مورد تعارض قرار گرفته باشد دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند که بخواهند از مرگ بترسند وحتی پوزخند شجاعانه بر لب دارند

اینقدر این شورش ها زیاد شد که به 19 شورش گسترده صورت گرفت برای براندازی داریوش اما داریوش با فجیع ترین شکنجه ها آنها را سرکوب کرد
حتی دامنه ی این شورش ها به پارس محل تختگاه هخامنشی نیز رسید داریوش خود در کتیبه بیستون می گوید:
بند 2 5-8 داریوش شاه گوید: آنگاه که من در بابل بودم؛ این سرزمین‌ها بر من شورشی شدند: پارس، خوزیه، ماد، آشور، مصر، پارت، «مَـرگوش» (مرو)، ثَـتَـگوش و سکا. 
آیا این همه شورش و این همه سرکوب بیانگر چه چیزی جز عدم مقبولیت داریوش در نزد مردم می تواند داشته باشد؟ شورش ها آنقدر فراگیر بود که پایتخت هخامنشیان نیز از این گزند در امان نماند و داریوش کبیر به دیکتاتوری کبیر تبدیل گشت

در جایی دیگر داریوش بدون اینکه شورشی برپا شود به آنان یورش می آورد و آن بی گناهان را اینگونه می کشد :
پس از آن بابلیان نسبت به من نافرمان شدند . به سوی آن ارخ رفتند ( گرویدند ) . او بابل را گرفت . او در بابل شاه شد .
بند 15- داریوش شاه گوید : پس از آن من سپاهی به بابل فرستادم . ویندفرنا نام پارسی بنده من او را سردار کردم . چنین به آنها گفتم : پیش روید آن سپاه بابلی را که خود را از آن من نمی خواند بزنید . پس از آن ویندفرنا با سپاهی رهسپار بابل شد .

رفتار دیکتاتور مئابانه داریوش کبیر به اینجا ختم نمی شود تا جایی که آیین خود (زرتشتیت) را بر مردم زور می کرد و هر کس که البته بهتر است بگوییم هر سرزمینی که زرتشتی نبودند به یکباره قتل عام می شدند 

داریوش کبیر  مردم عیلام را به دلیل عدم زرتشتی بودن به یکباره سر از تن تمام آنها جدا می کند

بند 2 14-17 داریوش شاه گوید: آن خوزیان بدپیمان بودند و اهورامزدا از سوی آنان ستوده نمی‌شد. من اهورامزدا را می‌ستودم. بخواست اهورامزدا من با آنان آنگونه که خواستم بود رفتار کردم.

شاید گفتن این نکته خالی از لطف نباشد:خوزستان یعنی محل زندگی خوزیان

حال به بررسی چند تن از این سرداران می پردازیم تا ببینیم داریوش چه بلایی بر سر آنان آورده :

در زیر پای داریوش با آن قد و هیکل یک انسان را مشاهده می کنیم که گویی آن سنگ های ساکت سکوت خود را شکسته  اند و ندای عاجزانه آن انسان را در زیر پای داریوش می شنویم هنوز می توان از طرز بالا گرفتن دست هایش پی به التماس های او بکنیم حتی صدای شکسته شدن قفسه ی سینه ی این انسان شنیده می شود  باور کنید شرح نوشتن برای این تصویر بسیار دشواراست نمی توانم خودم را کنترل کنم احساساتم جریهه دار شده وقتی می بینم چگونه پاهاش را به زمین می کشد صدای نفس های آخر را گویی می شنوم پای دیگرش را بلند کرده چگونه در آخرین لحظات دست و پا می زند و داریوش انگارش نیست که در زیر پای خود انسانی را لگد مال می کند  .هر چند باید بسیار در این رابطه نوشت، اما دگر سخنم را کوتاه می کنم و به تصویر مجال صحبت می دهم زیرا که این تصویر بسیار گویا تر از من از آن روزگار خبر می دهد

در این تصویر مردی را می بینیم که رخساری زیبا دارد فرم بینی بسیار زیبا بدون هیچ برآمدگی ابروهایی نازک و کمانی که  به زیبایی او افزوده و ریش هایی مرتب و کاملا صاف

نگاه نافذش را به زیر انداخته شاید در حال آخرین مناجات های خود با خدایش هست اما هیچگونه اثری از خود باختگی در چهره مهربان او نیست

در مقابل این تصویر چهره داریوش کبیر را می بینیم برخلاف چهره ی آرام و دلنشین فروتیش چهره ای خشن می بینیم بینی او برآمده و ریش های فرخورده دارد شاید بخاطر زیبایی هایی که در رخسار فرورتیش می بینیم داریوش با او این اعمال سخت را انجام می دهد داریوش کبیر در کتیبه بیستون چگونی برخورد با آن چهره ی زیبا و بینی زیبا را بیان می کند:

داریوش شاه می گوید: «آن گاه، فرورتی با اندکی از سواران اش گریخت، مردمی به نام رغا، در سرزمین ماد، او تا آن جا رفت، آن گاه من سپاهی را به دنبال او فرستادم، فرورتی دستگیر شد، به سوی من آورده شد، بینی، گوش ها، زبان او را بریدم و یک چشم اش را درآوردم، بر درگاه من، او در زنجیر نمایش داده شد، تمام مردم او را دیدند، سپس، در اکباتان تیر به مقعد او فرو کردم و در دژ، در اکباتان، به دار آویختم». (پی یر لوکوک، کتیبه های هخامنشی، ۲۲۸، ۲۲۹ و ۲۳۳)

در کتیبه ای که به بابلی نوشته شده داریوش آمار و ارقام کشتار خود را نیز منتشر می کند:
«من کاملا سپاه فرورتی را شکست دادم. بیست و پنجمین روز از ماه نیساننو گذشته بود بدین سان ما به نبرد پرداختیم ۳۴۴۲۵ تن از آن ها را کشتیم و ۱۸۰۱ نفر را زنده گرفتیم». (پی یر لوکوک، کتیبه های هخامنشی، ص ۲۳۳)

بر این اساس می توان گفت تمامی اهل شهر علیه داریوش برآشفتند و به جز 1801 نفر از آنها همگی جان سپردند


در این تصویر مردی را می بینیم نماینده ای از بابل شاید این مرد در آن روزگار خواستار اصالت تمدن کهن بابل بوده و برای فرهنگ خود به مخالفت با داریوش کبیر پرداخته اما اکنون در اسارت داریوش به سر می برد 

داریوش در کتیبه بیستون  شرح حال او را این چنین بیان می کند :
داریوش شاه می گوید: سپس من سپاهی را به بابل فرستادم، یک پارسی به نام ویندفرنه، بنده ی من، او را سردارشان کردم، به آنان چنین گفتم: بروید، با این بابلیان که مرا نمی خواهند بجنگید، سپس ویندفرنه با سپاه به بابل رفت، اهوره مزدا مرا پایید، به خواست اهوره مزدا، ویندفرنه بابلیان را شکست داد و آن ها را زنجیر بسته آورد، ۲۲ روز از ماه آراهسمه گذشته بود، بدین سان، ارخه را دستگیر کرد که به دروغ خود را نبوکودرچره می نامید، و همچنین مردانی را که وفاداران اصلی او بودند، من تصمیم گرفتم: ارخه و مردانی که وفاداران اصلی او بودند در بابل تیر به مقعدشان فرو شود. این آن کاری است که من کردم». (پی یر لوکوک، کتیبه های هخامنشی، ۲۴۳ تا ۲۴۵)

مردی را می بینیم  با نگاه مغرور و محکم و کج کلاهانه و پوزخند پر تمسخر فراده به پیش می رود بی اعتنا به مرگ، انگار نه انگار که در لحظاتی دیگر کشته می شود گردن را به عمد بالا کشیده با این نگاه تحقیرآمیز انگار جز این زاده نشده که با ستمگرانی همچون داریوش کبیر به ستیز برخیزد

اینگونه بود برخی از جنایات غیرانسانی و غیراخلاقی داریوش کبیر