صیاد دل ها

بخشی از وصیت نامه شهید سپهبد صیاد شیرازی 

  خداوندا! این تو هستی که قلبم را مالامال از عشق به راهت، اسلامت، نظامت و ولایت قرار دادی؛ خدایا! تو خود می دانی که همواره آماده بوده ام آن چه را که تو خود به من دادی در راه عشقی که به راهت دارم نثار کنم.  

  اگر جز این نبودم آن هم خواست تو بود.پروردگارا رفتن در دست توست، من نمی دانم چه موقع خواهم رفت ولی می دانم که از تو باید بخواهم مرا در رکاب امام زمانم قرار دهی و آن قدر با دشمنان قسم خورده دینت بجنگم تا به فیض شهادت برسم. 

  خداوندا ولی امرت حضرت آیت الله خامنه ای را تا ظهور حضرت مهدی(عج)، زنده، پاینده و موفق بدار. آمین یا رب العالمین  

  من الله التوفیق 

 علی صیاد شیرازی، 19 دی ماه 1371 

 (بقیه در ادامه مطلب!)

پدرم توصیه دائمی داشت: تبعیت از ولایت.

در همه جا و در همه حال می­گفت: معیار ما در تمامی گزینش­ها اشاره اوست. (فرزند شهید) 

قرار بود صبح روز عید غدیر برود به خدمت آقا و درجه ی سرلشگری اش را بگیرد . همه تبریک گفتند خودش می گفت : « درجه گرفتن فقط ارتقای سازمانی نیست و قتی آقا درجه را روی دوشم بگذارند . حس می کنم ازم راضی هستند . وقتی ایشان راضی باشد امام عصر ( عج ) هم راضی اند. همین برایم بس است. انگار مزد تمام سالهای جنگ را یکجا بهم داده اند .»

به یاد آنان که بی ادعا در آسمان اوج گرفتند