این را یک خودى، یک ایرانى به آمریکایی ها یاد داد

منبع

 توجه بکنید؛ از سالهاى آخر دهه‌ى اول انقلاب به بعد، دشمنان انقلاب و جبهه‌ى دشمن با استفاده از کارشناسهاى ایرانى یک سیاستى را طراحى کردند - چون غیر کارشناسهاى ایرانى به این نکته توجه پیدا نمیکردند؛ کسانى که طرف مشورتشان قرار میگرفتند، ایرانى بودند - و آن سیاست این بود که از قم آنتى‌تز انقلاب درست کنند. همان طور که انقلاب از قم جوشید، یک ضد انقلاب هم از قم به وجود بیاورند. قم حوزه‌ى روحانیت است. حوزه‌ى علمیه ظاهراً در قم است، اما این جمع حوزوى در معنا در همه‌ى کشور منتشر است. این طلبه‌ى قمى که در قم ساکن است، در شهر خود، در روستاى خود صاحب نفوذ است. از سرتاسر کشور در اینجا جمعند. آن روزى که افراد این حوزه براى تعطیلى یا براى کارى به منازل خود میروند، معنایش این است که حوزه در سرتاسر کشور منتشر میشود. پس هر فکرى در اینجاست، هر ایده‌اى در اینجاست، هر عزم و اراده‌اى در اینجاست، هر حرکت و جهتگیرى‌اى در اینجاست؛ در واقع در سرتاسر کشور یک امتدادى دارد؛ این را بیگانه‌ها نمیفهمیدند؛ آمریکائى‌ها نمیتوانستند این حقیقت را تحلیل کنند؛ این را یک خودى، یک ایرانى، یک آشنا به طبیعت روحانیت میتوانست بفهمد؛ این را به آنها یاد دادند؛ لذا سعى کردند در قم زمینه‌ى فتنه را فراهم کنند. من چون نمیخواهم از کسى اسم بیاورم، اسم نمى‌آورم و عبور میکنم. در همان سال 58 و 59، هم مردم قم، هم مردم تبریز حماسه آفریدند؛ نه فقط حماسه‌ى آمدن توى میدان و مشت گره‌کردن، بلکه حماسه‌ى معنوى، حماسه‌ى شعور، حماسه‌ى تحلیل درست. بعد از رحلت امام هم به شکل دیگرى همین اتفاق در قم افتاد. اینجا هم مخالفین و دشمنان - عمدتاً دشمنان بیرون مرز؛ اصل آنهایند - طراحى کرده بودند که بتوانند این آنتى‌تز را در اینجا به وجود بیاورند. اگر قمى‌ها غافل بودند، اگر جوانهاى قم از تحلیل عاجز بودند، اگر آن هوشمندى لازم را نمیداشتند، مشکلات بیش از اینها میشد؛ این حقیقت امر است، این بیان واقع نسبت به مجموعه‌ى جوان در قم است.