ایران آزاد به تو و دیگر یارانمان بیشتر نیاز دارد...

علی عزیز از روح بزرگت که در ابعاد تنگ سلول انفرادی نمی گنجد بنوش٬ و از عشقی که در تار و پود جانت نهفته است تغذیه کن... و بدان که این سوی دیوارهای بلند اوین میلیون‌ها یارت مانند من هستند که دستهایشان را برای گرفتن تمام غم و رنج‌های روزهای انفرادیت، به سوی تو و یارانت دراز کرده‌اند و حاضرند تمام لحظه های شاد زندگی خود و عزیزانشان را به پاس استقامتی که برای خاطر سربلندی و عزت آزادیمان نشان داده‌اید، بی دریغ بر تو ببخشند... 

آری می‌دانم که فریاد می‌زنی آزادی ایران بدین اعتصاب‌ها و مقاومت‌ها و رشادت‌های تو و دیگر یاران نیاز دارد٬ ولی ایران آزاد بیش از این به تو و دیگر یارانمان نیاز دارد... 

آن یار دیروز و پریروزمان را می‌گویم٬ علی پرویز که چه بی‌پروا از پی باز نمی‌ایستاد و می‌دوید در پی رویاهایش؛ آزادی ایران و ایرانیان... و حالا به خیال خود به بند کشیده‌اندش و  آنچنان روزهای سختی برای او و دیگر یارانمان ساخته‌اند که دیگر قید جان را نیز زده و به اعتصاب غذا برای باز پس گیری اساسی‌ترین حقوقشان روی آورده‌اند... 

ولی ای ستاره‌ی کوچک سلول‌های انفرادی اوین بدان که برای من و میلیون‌ها نفر ایرانی مانند من، آزادی زمانی معنا می‌یابد که تو و تمامی یاران در بندت فرصت آنرا بیابید که در آزادی کامل، اختران روشنگر مسیر ملت ایران به سوی سربلندی و افتخار باشید. بی صبرانه آن روز را انتظار می کشم٬ پس این اعتصاب را پایان بخشید و دل ما را آسوده گردانید از حضور پر امیدتان که همواره ایران آزاد بیش از این به تو و دیگر یارانمان نیاز دارد...