ایران سرزمین تعارض ها ۲

در ادامه متن دوست گرامی جناب آقای حسنی فر لازم دیدم که چند تناقض دیگر موجود در سینما و تلویزیون را (در قالب دو فیلم پسر آدم ... و سریال فاصله ها) ذکر نمایم:

(گزینه 1 مربوط به سریال فاصله ها و گزینه 2 مربوط به فیلم پسر آدم دختر حوا ست)

مکالمات:

1- سعید و پدرش در حالی که پشت به هم هستند یا خیره به دور دست ها در حال صحبت کردن هستند. (انواع این نوع ژست گرفتن در هنگام صحبت کردن را می توان در تک تک دیالوگ های سریال تماشا کرد!)

2- مینا و پدرش بصورت کاملا عادی روبروی هم نشسته و در حال صحبت کردن هستند.

احترام:

1- ریحانه همچنان نامزدش علی را" آقای صبوری" می نامد و این "آقا" گفتن را آنچنان تاکید می زند که مخاطب بجای تایید حالت چندش می گیرد!

2- مینا به فرهود که او را "تو" خطاب کرده ، کلمه "شما" را یادآوری می کند و این یادآوری ها چند جای دیگر فیلم تکرار می شود.

پیام فیلم از زبان آدم خوبه داستان:

1- دوربین کلوز آپ می کند به صورت عموی بهزاد که در حال نصیحت کردن است و مخاطب فقط چهره عمو را می بیند که بصورت سلسه وار و لحنی رسمی و کتابی پیام فیلم را (مثلا به پسر سر به هوا و خطا کار داستان و در اصل به مخاطبنین سریال) تحمیل می کند.

2-پدر مینا از او می خواهد که آپارتمان محل کار را به فرهود واگذار کند و در واقع گذشت کند! و به او یادآوری می کند که گذشت مینا شاید فرهود را شکست ندهد اما دل پدرش را شاد خواهد کرد.

دختر بده قصه:

1- بیتا یک شال بلند به سر دارد که موهایش ذره ای معلوم نیست، مانتویی نسبتا گشاد بر تن دارد ، آستینی دارد (!) و چهره ای بدون آرایش (گریم را فاکتور می گیریم!)

2- سمیرا چهره ای با آرایش نسبتا غلیظ ، موهای رنگ کرده ، مانتویی کوتاه و نسبتا تنگ و که با ناز و عشوه و با مردان رفتار می کند بطوری که مینا هم در قسمتی از فیلم اشاره می کند به رفتار او!

---

پسر آدم ، دختر حوا آنچنان فیلم فاخری نیست اما از نظر من فیلم مبتذلی هم نیست. مخاطب را با استفاده از طنز موقعیت (بدون کشیده شدن به شوخی های غیر اخلاقی و یا جنسی یا لمپن بازی و....) خندانده ، داستان را پیش برده و  پیامش را منتقل کرده بدون اینکه تماشگر از خوراندن پیام های مداوم فیلم احساس تهوع داشته باشد!

فاصله ها هم سریال فاخری نیست ! مخاطب خودش را جمع کرده ، اما نکته مثبت زیاد دارد که مهم ترین آن این است که بلاخره مسئولین بعد از سال ها قبول کرده اند مشکل هایی را که قبلا انکار می کردند و همین پذیرفتن مشکل (جدا از نوع انتخاب برای حل آن) خود قدم بزرگی است!