یادواره ۲

خب منم بلدم شعر بگم!!

یا رب آن دوست که دیروز برفته اصفهان
یک نسیمی بفرست سلام من را برسان

او که هر آینه با لذت و شوق
پست زند در همکلاسی هر زمان

تا دو سه روز دیگه پست نمی زنه
ما را از درگه صبر خود نران

با توپولف رفته یا دیگر طیور
از سقوط و مرگ و میرش برهان

من نیآوردم برایش تحفه ای
اما او میاورد پولکی از نصف جهان

بهر حذف و اضاف و تشرط با دو دست
می زنیم بر سر خود فی هذا مکان

او همانگه با خیالات خوشش
می پلکد اندرون، نقش جهان

ما به دنبال این استاد اون استاد
نمره های او شده بالای 15 بَه بَهان

شنیدم اونجا هوا آفتابیه
هین تنور بربری هم گشته تهران

در هر صورت سفرت خوش بگذره
این در جواب یادواره بود سمان!!!

توضیح واضحات:

بیت یک: سمانه فیاضی پریروز رفته اصفهان، من این شعر رو دیروز سرودم.

بیت پنج: از شمال سوغاتی درخواست کرد، نیاوردم!!

بیت شش: تشرط: مشروطی!!

بیت هشت: واسه یک نمره میشه به به، واسه ۵ تا نمره جمع بسته میشه: به بهان!

بیت ده: وقتی شمال بودم یادواره ی یک را برای من و سپهر که اونم شمال بود سرود!!

کل شعر ( یا به عبارتی طبل و شعر): خیر سرم غزل سرودم! از همه جاش پیداست شاعر فوق آماتوره دیگه! و حتی فراتر از اون!! پس دیگه جای گله نداره

اضافات:

اگر از نجف آباد هم برنخواست بخار
شما حرص نخور پیر میشی ای جوان

اونا افتادند خوشه ی یک و خوشحالند
یادشان رفته جفای ویرانگر ایران