این مخصوص همکلاسی است یادم رفت بود منتشرش کنم ..

مارپیچ می روم؛ مثل مار به خودم ،در خودم می پیچم!

دیگر نیمه دیگر تو نیستم ؛حالا تمام توام  !  خوب به خاطر بسپار ..

مطمئن باش چهار دیواری اتاقی  که خودت را شکنجه میدادی  ،با شاعرانی عوضی تر از خودت تقسیم میکنم ! من از شهرزاد تمام قصه های دنیا بیشتر حرف دارم ،سخت نیست که نمی فهمی ؛ در نفهمی همیشه چیزی بزرگتر از فهم متفون شده ؛ که مثل گنچ های خاک خورده از شما سلب آسایش میکند .. این اعتراف نیست ، مزخرف محض نوشتن است؛ شک نکن که جنون همینجاست ..

پ.ن : عکسهایم را پاره کن و آن دوستت دارم های کورکورانه ات را بخورد فکاهی ها مجله طنز بده...