بینهایت

 بسم الله

قطره دلش دریا میخواست.خیلی وقت بود که به خدا گفته بود.... 

هربار خدا میگفت:از قطره تا دریا راهی است طولانی...راهی از رنج و عشق و صبوری...هرقطره را لیاقت دریا نیست.

قطره عبور کرد وگذشت..قطره پشت سر گذاشت.قطره ایستاد و منجمد شد...قطره روان شد و راه افتاد..قطره از دست داد و به آسمان رفت 

وهر بار چیزی از رنج و عشق و صبوری آموخت... 

تا روزی که خدا گفت:امروز روز توست روز دریا شدن.خدا قطره را به دریا رساند.قطره طعم دریا را چشید..طعم دریا شدن را اما... 

روزی قطره به خدا گفت:از دریا بزرگتر..آری از دریا بزرگتر هم هست؟! خدا گفت:هست! قطره گفت پس من آن را میخواهم..بزرگترین را..بینهایت را... 

خدا قطره را در قلب انسان گذاشت و گفت:اینجا بینهایت است.انسان عاشق بود...دنبال کلمه ای میگشت تا عشق را در آن جای دهد اما هیچ کلمه ای توان سنگینی عشق را نداشت..او همه ی عشقش را در یک قطره ریخت.قطره از قلب عاشق عبور کرد ووقتی چکید خدا گفت: 

حالا تو بینهایتی..زیرا که عکس من در اشک عاشق افتاده است.