دیر آمدی ری را!! ٬‌تو از یادم نمی روی ٬ دیر آمدی درست.

                    

                   بیاااااااااااااااااااه ٬ کجا می روی حالا ؟

هـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ه ـــــــــــ

هنوز تا کشف نشانی آن کوچه حرف ما بسیار و

وقت ما اندک و آسمان هم که بارانیست

حالا دیگر دیر است ٬ من نام کوچه های بسیاری را از یاد برده ام٬

نشانی خانه های بسیاری را از یاد برده ام

و اسامی آسان نزدیک ترین کسان دریا را

راستی آیا به همین دلیل ساده نیست که  

دیگر هیچ نامه ای به مغزت نمی رسد.  

 سال ها و سال ها بود که در ایستگاه راه آهن 

  در خواب و خلوت ورودی همه شهرها،کوچه ها،

جاده ها،میدان ها

چشم به راه تو از هر مسافری که می آمد سراغ کسی را می گرفتم 

 که بوی لیموی شمال و شب

حلال دریا می داد!

چقدر کوچه های خلوت بامدادی را خیس گریه رفتم و در غم غروب بازماندم...

پ.ن :

این هم که از دکلمه های خسرو شکیباییه.

اونایی که گوش میدن میدونن .البته خیلی طولانی تر از اینهاست.

من ناقصش رو نوشتم.