خدا چراغی به او داد...

روز قسمت بود.خدا هستی را قسمت می کرد. 

خدا گفت:(چیزی از من بخواهید هر چه که باشد شما را خواهم داد 

سهم تان را از هستی طلب کنید زیرا خدا بسیار بخشنده است.)

            و هر که آمد چیزی خواست.یکی بالی برای پریدن و دیگری پایی برای دویدن. 

            یکی جثه ای بزرگ خواست و آن یکی چشمانی تیز. 

            یکی دریا و یکی آسمان را ... 

            در این میان کرمی کوچک جلو آمد و به خدا گفت:(خدایا من چیز زیادی از این هستی  

            نمی خواهم.نه چشمانی تیز و نه جثه ای بزرگ نه بالی و نه پایی نه اسمان و نه دریا  

            تنها کمی از خودت به من بده) 

            و خدا کمی نور به او داد. 

            نام او کرم شب تاب شد. 

            خدا گفت:(آن که نوری با خود دارد بزرگ است.حتی اگر به قدر ذره ای باشد.تو حالا   همان 

             خورشیدی که گاهی زیر برگی کوچک پنهان می شوی) 

          و رو به دیگران گفت:(کاش می دانستید که این کرم کوچک بهترین را خواست 

            زیرا که از خدا جز خدا نباید خواست...  

                                        ( نویسنده: عرفان نظر آهاری )