سخره گرفتن آیات خدا از دیدگاه قرآن

گروهى از اهل کتاب، دین و آیات الهى را به بازى و تمسخر مى گرفتند،  

براى همین، خداوند مسلمانان را از دوستى با آنان برحذر مى داشت:  

«... لا تتخذوا الذین اتخذوا دینکم هزوا ولعبـا من الذین اوتوا الکتـب من قبلکم والکفار اولیاء... » 

 ترجمه: 

 اى کسانى که ایمان آورده اید! کسانى را که دین شما را به بازیچه گرفته اند- 

 چه از کسانى که پیش از شما کتاب داده شده اند و چه از کافران-  

 دوستان خود مگیرید، و از خدا بترسید اگر واقعا مؤمنید. 

 (مائده/57)  

مفسران آیه را اشاره به برخورد افرادى از اهل کتاب دانسته اند  که 

 نزد مسلمانان اظهار اسلام کرده، ولى در واقع بر کفر خود مانده بودند.  

آنان با این کار اسلام را بازیچه خود قرار مى دادند.  

 آنان همچنین با شنیدن صداى اذان و دعوت مردم به سوى نماز، 

 آن را به مسخره گرفته، مى خندیدند: 

 «و اذا نادیتم الى الصلوة اتخذوها هزوا ولعبـا ذلک بانهم قوم لا یعقلون» 

 ترجمه: 

 و چون [با اذان ] به نماز ندا دهید، آن را به مسخره و بازى مى گیرند. 

 این از آن روست که آنها مردمى نابخردند 

(مائده/58) 

 قرآن ریشه چنین برخوردى را نابخردى  و 

 فقدان فهم درست معارف و معانى نهفته در این اعمال عبادى مى خواند 

 که دلیل دیگرى جز ایمان مسلمانان به خداوند، 

 قرآن، کتب آسمانى پیشین و فاسق بودن اغلب اهل کتاب نداشت: 

 «قل یـاهل الکتـب هل تنقمون منا الا ان ءامنا بالله وما انزل الینا وما انزل من قبل وان اکثرکم فـسقون» 

 ترجمه: 

 بگو: اى اهل کتاب! آیا [علت این که ] بر ما خرده مى گیرید؟  

جز این است که ما به خداى یگانه و به آنچه بر ما نازل شده و  

 آنچه پیش از این نازل گردیده، ایمان آورده ایم؟ 

 و این به خاطر آن است که اغلب شما نافرمانید .

(مائده/59)